Ντοπιολαλιά

β’κέντρα (η): μακρύ αιχμηρό ραβδί για το κέντρισμα των βοδιών κατά το όργωμα
β’νί (το):  βουνό
β’τσέλα (η): είδος ξύλινης βαρέλας νερού
βααίνου  (ρ.): γέρνω από τη μια πλευρά από το πολύ βάρος
βάβου (η): γιαγιά
βάζου (ρ.): κάνω πολύ θόρυβο
βαΐζου (ρ.): γέρνω προς το ένα μέρος
βακούφ’κα (τα): κτήματα αφιερωμένα σε μοναστήρι ή εκκλησία
βαρβατσέλ’ (το): το μικρό τραγάκι, παιδί που παριστάνει τον άντρα
βαρκό (το): το χωράφι που έχει συνέχεια νερό
βασκαίνου (ρ.): ματιάζω
βάσταμα (το): φορτίο που μπορεί να σηκώσει κάποιος στην πλάτη του
βατσ’νιά (η): βατομουριά
βγιος (το):  περιουσία
βελάν’ (το): βελανίδι
βελέντζα (η): χοντρό μάλλινο υφαντό κλινοσκέπασμα
βερέμ’κα (επίρ.): πλάγια
βίγλα (η): παρατηρητήριο
βιδούρα (η): ξύλινο κυλινδρικό δοχείο για γαλακτοκομικά προϊόντα με χωρητικότητα 10 οκάδες (12 κιλά)
βιλάζου (ρ.): βελάζω, φωνάζω δυνατά
βιλάν’ (το): ο καρπός της βελανιδιάς, το βελανίδι
βίλιουρας (ο): ζιζάνιο των δημητριακών
βίραγγας (ο): βαθιά γούρνα στο ποτάμι που γεμίζει με νερό
βιρβιρίτσα (η): σκίουρος
βιτούλ’ (το): κατσίκι ενός έτους
βίτσα (η): λεπτή βέργα
βλάρ’ (το): τόπι υφάσματος, καθένα από τα κομμάτια που υφαίνεται στον αργαλειό, τα οποία στη συνέχεια ράβονται μεταξύ τους και αποτελούν το ολοκληρωμένο ρούχο
βλιώρα (η): ζιζάνιο των σπαρτών, σιχαμερός άνθρωπος
βλουγάει (ρ. απρόσ): υπάρχει, υφίσταται, μετράει
βλουγάου (ρ.): ευλογώ
βλουγούδ’ (το): μικρό πρόσφορο
βλουημένους (επίθ.): ευλογημένος
βόμπ’ρας (ο): μικρό ζωύφιο, μικρόσωμο, κινητικό και έξυπνο παιδί
βούγκα (επίρ.): πολύ γρήγορα
βουζίλα (η): μοχλός
βουϊδουπατ’σιά (η): ίχνος από πάτημα αγελάδας
βουλά (η): φορά
βουλεί (ρ. απρόσ.): βολεύει, μπορεί, είναι εύκολο
βούρλου (το): φυτό που φυτρώνει σε υγρά εδάφη
βουρλουτύρ’ (το): γάλα πηγμένο με μαγιά τυριού, γαλοτύρι
βουτσώνου (ρ.): θυμώνω, κατεβάζω τα μούτρα
βρακουζώνα (η): λωρίδα υφάσματος με την οποία στερέωναν το βρακί στη μέση
βρετ’κά (τα): τα εύρετρα, η αμοιβή κάποιου που βρήκε και παρέδωσε κάτι
βρος (ο): μεγάλος λάκκος σε χείμαρρο που κρατάει νερό
βρουκόλακας (ο): βρικόλακας,  φάντασμα
βρυτσούλ’ (το): τόπος που αναβλύζει νερό, υγρότοπος
βυζοσάκ’λες (οι): πάνινες σακκουλίτσες που βάζουν στους πολύ μεγάλους μαστούς μερικών γιδιών για να τους προστατεύσουν από τραυματισμούς

γαβάθα (η): βαθουλωτό ξύλινο ή πήλινο πιάτο
γαλάριους (ο): ο γαλακτοφόρος, ο παραγωγικός
γαλόκατ’ ή γαλόφτσα (η): ψηλό ξύλινο κυλινδρικό δοχείο στο οποίο χτυπάνε το γάλα με το φουρλέτσι για να βγει το βούτυρο
γάνα (η): βρώμα,  καπνιά
γανουματής (ο): κασσιτερωτής
γανώνου (ρ.): κασσιτερώνω, στιλβώνω με καλάι τα χαλκώματα, μαυρίζω κάτι με κάρβουνο, με γάνα
γαραφένιους (ο): πεντακάθαρος και όμορφος
γαρδαβίτσα (η): μικρό εξόγκωμα στο χέρι
γάστρα (η): είδος μεταλλικού φούρνου σε σχήμα κοίλου ημισφαίριου
γατσιάζου (ρ.): μαζεύομαι από το κρύο και μου σηκώνεται η τρίχα
γατσούν’ (το): γατάκι
γέν’μα (το): η αγροτική σοδειά
γιαλάου (ρ.): γελάω, εξαπατώ κάποιον
γιατάκ»(το): το κρεβάτι, χώρος για ανάπαυση
γίδ’ (το): άνθρωπος ακοινώνητος
γ΄δίσιου (το): γάλα ή μαλλί από γίδα
γιδοξούρ’ (το): εργαλείο για τον καθαρισμό των ζώων, κακάσχημος άνθρωπος
γιόμα (το): η ώρα του γεύματος, το μεσημέρι
γιούκος (ο): διπλωμένα κλινοσκεπάσματα τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο
γιουμόζου (ρ): γεμίζω
γιούργια (επίρ.): επίθεση, έφοδος
γιρεύου (ρ.): μου περνάει η αρρώστια, γίνομαι γερός
γιροκόμ’ (το): καταβεβλημένος γέρος
γκ’σός (ο): κισσός
γκαβός (ο): τυφλός
γκαβουμάρα (η): ελλιπής όραση
γκαβώνουμι (ρ.): τυφλώνουμαι
γκαϊδός (επίθ.): αλλήθωρος
γκαϊδοτ’ράου (ρ.): κοιτάζω αλλήθωρα
γκανιάζου (ρ.): κλαίω ασταμάτητα μέχρι που μου κόβεται η αναπνοή
γκαρίζου (ρ.): βγάζω τη φωνή του γαϊδάρου, φωνάζω δυνατά
γκέσιους (επίθ.): τράγος με κοκκινωπή απόχρωση
γκιόσα (η): γίδα μεγάλης ηλικίας, άσχημη και κακιά γυναίκα
γκισιέμ’ (το): μεγάλο κριάρι που ηγείται του κοπαδιού
γκλάβα (η): κεφάλι, μυαλό
γκόλφ’ (το):  φυλαχτό
γκουρτσιά (η): η άγρια αχλαδιά
γκούσια (η): η φλούδα του κολοκυθιού
γκουσουμανάου (ρ.): ανασαίνω γρήγορα από την πολλή προσπάθεια
γκουτζιάμ’ (επίρ.): αρκετά
γκριλώνου (ρ.): ανοίγω πολύ τα μάτια μου
γκριντάλ’ (το): πολύ ψηλός άνθρωπος
γλαβανή (η): καταπακτή
γλέπου (ρ.): βλέπω
γλίνα (η): λάσπη από χώμα αργιλώδες που κολλάει
γνέμα (το): νήμα
γόνα (το): γόνατο
γούλ’ (η): το στόμιο της μπουκάλας
γουμάρ’ (το): γαϊδούρι
γουμαράγκαθου (το): γαϊδουράγκαθο
γουμαροφόρτ’ (το): το φόρτωμα που σηκώνει ένα γαϊδούρι, μονάδα μέτρησης φορτίου
γουνιά (η): τζάκι, ορθογώνιο μεταλλικό τρίγωνο των ξυλουργών και των κτιστών
γουνουλίθ’ (το): οι μακρόστενες πέτρες που περικλείουν το τζάκι, για να μη βγαίνουν οι στάχτες και τα κάρβουνα έξω απ’ αυτό
γούπατου (το): εδαφικό βαθούλωμα απάνεμο
γουρμάζου (ρ.): ωριμάζω
γουρνουμυτιάζου (ρ.): βάζω κάποιον κάτω μέχρι να ακουμπήσει η μύτη του στο χώμα
γουρν’νουκούμασου (το): καλύβα γουρουνιού
γουρ’νουτσάρ’χα (τα): τσαρούχια από δέρμα χοίρου
γούτσ’ (το): τμήμα του καρπού του καλαμποκιού που συγκρατεί τους σπόρους
γραβάλ’ (το): γεωργικό εργαλείο με σιδερένια δόντια στην άκρη, προσαρμοσμένα σε ξύλινο κοντάρι, το οποίο χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του χώματος από τις πέτρες και άλλα άχρηστα αντικείμενα
γράβους (ο): φυλλοβόλο δέντρο με ίσιες, γερές , λεπτές και μακριές βέργες, κατάλληλες για γκλίτσες και ράβδες καρυδιών
γραδώνουμι (ρ.): μπαίνω κάπου και δεν μπορώ να βγω
γραίνου (ρ.): ξεμπλέκω το πλυμένο μαλλί των προβάτων και το κάνω αφράτο
γρατσ’νάου (ρ.): γρατσουνάω
γρέκ’ (το): καλύβα του βοσκού, υπαίθριος περιφραγμένος χώρος για στάβλισμα αιγοπροβάτων
γρέντζιλου (το): σταφύλι με μικρές και λίγες ρώγες
γρεντιά (η): δοκάρι στέγης σπιτιού
γρι (άκλ.): καθόλου
γρίβας (ο): άλογο με γκρίζο τρίχωμα
γρούδα (επίρ.): κουβάρι από νήμα, πράγμα μαζεμένο, πολύ τσαλακωμένο ρούχο
γρουμπούλ’ (το): στρογγυλό εξόγκωμα του δέρματος, στρογγυλό κομμάτι λάσπης, ζύμης κ.λ.π.
γυαλ’κά (τα): τα γυάλινα σκεύη του σπιτιού
γυνί (το): υνί, η σιδερένια μύτη του αλετριού
γυροβουλιά (η): η στροφή στο χορό, το πέρασμα από τα σπίτια για ευχές
γύφτους (ο): σιδηρουργός, οργανοπαίχτης, μελαψός, μικροπρεπής

δ’λειά (η): εξυπηρέτηση, τακτοποίηση, σεξουαλική πράξη
δάρτ’ (το): δύο ξύλα δεμένα με σκοινί με δυνατότητα περιστροφής που χρησιμοποιούνται για το στούμπισμα (αλώνισμα) του σιταριού
δαυλί (το): ξύλο αναμμένο, πολύ μεθυσμένος άνθρωπος
δάχ’λου (το): δάκτυλο
δαχ’λήθρα (η): μεταλλικό προστατευτικό κάλυμμα του δαχτύλου που χρησιμοποιείται κατά το ράψιμο
δαχλιά (η): αποτύπωμα από δάκτυλο
δγιαούρτ’ (το): γιαούρτι
δγιάσελου (το): στενή διάβαση, αυχένας μεταξύ βουνών ή λόφων
δγιασίδ’ (το): το νήμα της ύφανσης στον αργαλειό
δγιάτανους (ο): διάβολος
δγιάφουρου (το): κέρδος
δγιουφύρ’ (το): γεφύρι
δείξιους – ποίξιους (ο): ελεεινός, θα του δείξω και θα του κάνω
δέντρους (ο): δρυς
δέσ’ (η):  σύνδεση του αυλακιού με το ποτάμι ή την πηγή και τα ενδιάμεσα σημεία σύνδεσης του κεντρικού αρδευτικού αυλακιού
διαβάζου (ρ.): πετώ μακριά
διακόβου (ρ.): φτάνω γρηγορότερα από κάποιον άλλον, ξεπερνώ
διακονιάρ’ς (ο): ζητιάνος
διαλιούργια (τα): αυτά που απομένουν μετά τη διαλογή
διβουλίζου (ρ.): οργώνω το χωράφι δεύτερη φορά
δικέλλ’ (το): σκαπτικό εργαλείο με δυο μύτες
δικριάν’ (το): διχαλωτό μακρύ ξύλο για το ξεχώρισμα του άχυρου από τους σπόρους του σιταριού κατά το λίχνισμα
διπλάρ’κα (τα): δίδυμα παιδιά ή ζώα
διπλοπόδ’ (το): κάθισμα στο δάπεδο ή στο στρώμα με διπλωμένα πόδια
δίστρατου (το): σημείο διακλάδωσης του δρόμου
δίφουρους (επίθ.): αυτός που καρποφορεί δυο φορές το χρόνο
δοντάγρα (η): ειδική τανάλια για την εξαγωγή δοντιών
δούγα (η): στενόμακρη καμπυλωτή σανίδα βαρελιού
δραγάτ’ς (ο): αγροφύλακας
δράμ’ (το): παλιά μονάδα βάρους που ισοδυναμούσε με το 1/400 της οκάς ή με 3,203 γραμμάρια
δρασκ’λάου (ρ.): περπατάω με μεγάλο άνοιγμα των ποδιών, περνάω πάνω από κάτι με ανοιχτά τα σκέλη
δριπάν’ (το): εργαλείο θερισμού
δρουτσίλα (η): ερεθισμός, κοκκινάδα
δρουλάπ’ (το): χιονοθύελλα, καταρρακτώδης βροχή
δύνουμι (ρ.): μπορώ
δώθι (επίρ.): προς τα εδώ

έβιλου (το): αντικείμενο πολύ μεγάλο και βαρύ
εδώια (επίρ.): εδώ, σε τούτο το μέρος
έζ’γει (ρ.): ζούσε
είδ’ζμα (το): πράγμα χρήσιμο
είνουρο (το): όνειρο
εκεία (επίρ.): εκεί
εκειαϊά (επίρ.): εκεί ακριβώς
εκειός (ο): εκείνος
έμ’κει (ρ.): έμεινε
έρ’μους (ο): ξεχασμένος από όλους,  μόνος,  έρημος
έρ’ξει (ρ.): έριξε
έργους (ο): τμήμα του χωραφιού που αναλαμβάνει κάποιος να σκάψει
έσβους (ο): ασβός
εφ’γει (ρ.): έφυγε
έχους (το): πλούτος, περιουσία
εχούμενος (επίθ.): αυτός που έχει πολλά χρήματα, κτήματα ή ζώα, μεγαλονοικοκύρης

ζ’βάου (ρ.): σβήνω
ζ’γαρόνια (τα):  παντοφλάκια
ζ’γιάσκα (ρ.): ζυγίστηκα
ζ’γός (ο): ζυγός
ζ’γούρ’ (το): μικρό αρνί
ζ’γώνου (ρ.): πλησιάζω
ζ’λάπ’ (το): άγριο ζώο
ζ’μπάου (ρ.): σπρώχνω, πιέζω
ζ’νάρ’ (το): ζωνάρι
ζάβα (η): σούστα ή πόρπη για το κούμπωμα των ρούχων
ζάβατους (ο): περιοχή με πλούσια και πυκνή βλάστηση
ζαβλακώθ’κα (ρ.): κουράστηκα, νύσταξα
ζαβός (ο):  ανάποδος, ιδιότροπος, τρελός
ζαγάρ’ (το): κυνηγετικό σκυλί, πονηρός άνθρωπος
ζαγκανιόμι (ρ.): κουνιέμαι ασταμάτητα
ζαλίγκ’ (το): το φορτίο που μεταφέρει κάποιος στην πλάτη
ζαλ’κώνουμι (ρ.): φορτώνομαι, δένω με τριχιά φορτίο στους ώμους μου
ζάντζα (η): ιδιοτροπία, τρέλα
ζαντζεύου (ρ.): αγριεύω, αφηνιάζω
ζάπ’ ή ζάφτ’ (άκλ.): το να καταφέρεις κάτι
ζάρκους (ο): γυμνός
ζατζόγρια (η): ιδιότροπη γριά
ζάφτ’ (το): αυτό που μπορεί να καταφέρει ή να επιβάλλει κάποιος
ζάφτου (ρ.): κατηφορίζω γρήγορα, ορμάω
ζαχαρουτά (τα): αυτά που περιέχουν ζάχαρη,  καραμέλες
ζβαρνιέμι (ρ.): σέρνομαι
ζβαρνίλας (ο): αυτός που σέρνει τα πόδια του, ο βρώμικος, ο κακοντυμένος
ζγαρλάου (ρ.): σκάβω επιφανειακά, πειράζω κάποιον
ζγαρλέντζα (η): ζαβολιά, πονηριά, σκανταλιά
ζγρούμπα (η): καμπούρα
ζγρουμπός (ο): καμπούρης
ζερβά (επίρ.): αριστερά
ζεύκ’ (το):  καλοπέραση, πλούσιο φαγοπότι
ζεύλα (η): καμπύλο ξύλινο εξάρτημα του ζυγού που μπαίνει στο λαιμό του ζώου
ζεύου (ρ.): βάζω τα ζώα στο ζυγό, βρωμάω πολύ
ζιαβζέκ’ (το): ανάποδος, δύστροπος, πονηρός
ζιακατάου (ρ.): πειράζω, ενοχλώ
ζιλές (ο): πλεκτό γιλέκο
ζιουβγάρια (τα): ζευγάρια
ζιουμπιρέκ’ (το): σύρτης πόρτας
ζιούρα (η): κατακάθι, ίζημα
ζιρβό (το): τόπος που δεν τον βλέπει ο ήλιος
ζούδ’ (το):  ζωύφιο, ερπετό
ζούμπελου (το): μικρό ζώο
ζουντανό (το): ζώο, ο αγροίκος άνθρωπος
ζούπα (η): κομμάτι ψωμιού βουτηγμένο σε σάλτσα φαγητού
ζουρλαίνου (ρ.): τρελαίνω
ζύ’ι (το): το βαρίδι της ζυγαριάς
ζώστρα (η): λουρί που περνάει κάτω από την κοιλιά του ζώου και δένει το σαμάρι

ήγκαιρου (το): το γάλα των αιγοπροβάτων αμέσως μετά τη γέννα, κλώστρα
ήλιος ή βροχή: τρόπος επιλογής ομάδας ή «μάνας» σε παιχνίδι
ημερομήνια (τα): οι δώδεκα πρώτες μέρες του Αυγούστου των οποίων οι καιρικές συνθήκες αντιστοιχούσαν στον καιρό των επόμενων 12 μηνών
ήρα (η): ζιζάνιο του σιταριού

θ’κάρ’ (το): θήκη του μαχαιριού
θ’κή μ’ (αντων.): δική μου
θ’κός μ’ (αντων.): δικός μου
θ’μιάμα (το): λιβάνι
θαμπούλια (επίρ.): μόλις χαράζει το πρωί
θαμπών’ (ρ.): νυχτώνει
θαραπαύουμι (ρ.): ευχαριστιέμαι, ικανοποιούμαι
θάρρου (ρ.): νομίζω
θειάκου (η): θεία
θέρμ’ (η): πυρετός
θηλ’κώνου (ρ.): κουμπώνω
θημωνιά (η): πολλά δεμάτια σιτηρών ή χόρτων το ένα πάνω στο άλλο
θηρίους (επίθ.): πολύ μεγάλος, τεράστιος
θιαμαίνουμι (ρ.): θαυμάζω
θιάτρου (το): θέαμα, ντροπή
Θιρτής (ο): ο μήνας Ιούνιος
θουμιάζου (ρ.): παρομοιάζω
θρασίμ’ (το): ψοφίμι, θρασύδειλος άνθρωπος
θράψ’ (η): μεγάλη καταστροφή
θυμητ’κό (το): μνήμη
θύμωμα (το): πρήξιμο πληγής, ερεθισμός

ίδ’σμα (το): φαγώσιμο, χρήσιμο πράγμα
ιδιάζου (ρ.): περνώ τα νήματα για ύφανση στον αργαλειό
ιδιάστρα (η): σανίδα με πολλές τρύπες από τις οποίες οι υφάντρες περνούν τα νήματα της ύφανσης για να μην μπλέκονται
ιδώια (επίρ.): εδώ δα
ιδωιαϊά (επιρ.): ακριβώς εδώ
ικειά (αντων.): εκείνα
ικεία (επίρ.): εκεί δα
ικειός (αντων.): εκείνος
ιμένα (αντων.): εμένα
ινάτ’ (το): πείσμα
ίνουρου (το): όνειρο
ίσκνα (η): παράσιτο δέντρου που χρησίμευε σαν φυτίλι στο τσακμάκι του καπνιστή
ιτσ’  κρίσ’ (άκλ.): καμία απάντηση
ιψές (επίρ.): χθες το βράδυ

κ’λιουρεύου (ρ.): κοιμάμαι
κ’λούρα (η): καλαμποκίσιο ψωμί
κ’πώνου (ρ.): βάζω το καπάκι, σκεπάζω κάτι
κ’ρούνα (η): κουρούνα, κακή γυναίκα
κ’τάβ’(το): νεογέννητο σκυλί,  κουτοπόνηρος άνθρωπος
κ’τάρ’ (το): ο αμνιακός σάκος των ζώων
κ’τσιαύτ’ (η): κατσίκα με μικρά αυτιά
κ’τσιούμπ’ (το): τμήμα χοντρού κορμού δέντρου
κ’τσιούμπ’σα (ρ.): σκόνταψα και χτύπησα στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού
κ’τσιούρα (η): τμήμα του δέντρου κοντά στη ρίζα που βρίσκεται μέσα στο χώμα
κ’τσό (το): παιδικό παιχνίδι στο οποίο το παιδί στηρίζεται στο ένα πόδι και μετακινείται πηδώντας ανάμεσα σε τετράγωνα ή πλακάκια δαπέδου
κ’τσός (επίθ.): κουτσός
κ’φό (το): αυτό που δεν ακούει, τυφλοπόντικας
κάβ’ρας (ο): κάβουρας, εργαλείο των υδραυλικών
καβαλ’κεύου (ρ.): μπαίνω καβάλα
καβαλάρ’ς (ο): οριζόντιο κεντρικό δοκάρι στην κορυφή της στέγης, που ενώνονται τα μικρότερα πλαϊνά μαδέρια της στέγη
καβαλτσιώρα (η): το ένα πάνω στο άλλο
καβούκ’ (το): όστρακο, κουκουνάρι καλαμποκιάς
καγκελάρ’ (το): χορός με πολλούς κύκλους
καζίκ’(το): πάθημα
καζμάς (ο): είδος σκαπάνης με μακριά και ατσάλινη μύτη
καθάριου (επίθ.): σταρένιο ψωμί
κακαράντζα (η): μικρή και σκληρή κοπριά αιγοπροβάτων ή λαγού
κακατσίδα (η): καρπός της βελανιδιάς
κακκάβ’ (το): μεγάλη κατσαρόλα
κακουμούτσουνους (επίθ.): αυτός που έχει άσχημο πρόσωπο
κακουμοιριά (η): δυστυχία
καλ’βώνου (ρ.): πεταλώνω τα άλογα
καλάι (το): ο κασσίτερος με τον οποίον «γανώνουν» τα χάλκινα σκεύη
καλέμ’ (το): κοπίδι με το οποίο γίνεται το πελέκημα των μαρμάρων και των λίθων
καλέσια (η): πρόβατο με γαϊτανάκια στο πρόσωπο, άσπρη μύτη και μαύρα χείλη
καλότ΄χεις (οι): νεράιδες, ξωτικά
καλούδια (τα): λιχουδιές ή δώρα που δίνουν στα παιδιά
καλουπίχειρους (επίθ.): εύκολος
καλουσκιράου (ρ.): δοκιμάζω κάποιο φρούτο που μόλις έχει ωριμάσει
καλτσούν’ (το): κοντή κάλτσα λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο
κάμα (το): πολλή ζέστη
καμνιανού (αντων.): κανενός
καμπλάφ’(το): καπέλο του ιερέα
καμώτις (οι): νάζια, καμώματα
κάναλ’ (η): μακρύ ξύλο πελεκημένο  ώστε να δημιουργηθεί αυλάκι για να κυλάει το νερό
κανούτα (επίθ.): κατσίκα που έχει σταχτοκίτρινο τρίχωμα
κάν’στρα (η): πλατύ καλαμένιο πανέρι
καντήλα (η): μεγάλο καντήλι, φουσκάλα στο σώμα από χτύπημα, μικρό σπυρί
καπίστρ’ (το): χαλινάρι
καπούλια (τα): τα πισινά των αλόγων
καπτσιάρ’ (το): αυτό που ακολουθεί συνέχεια κάποιον
καρ’κώνου (ρ.): δένω σφιχτά
κάρ’νου (το): κάρβουνο
καραβίσιους (ο): μεγάλος, ακριβός
καραμιλουτή (η): είδος μάλλινης υφαντής στον αργαλειό κουβέρτας με ρίγες  ή τετράγωνα
κάργα (επίρ.): πολύ γεμάτο, πολύ γερά
καργάρου (ρ.): σφίγγω
κάργας (ο): ζόρικος, ψευτοπαλικαράς
καρδάρα (η): ξύλινο δοχείο όπου άρμεγαν ή αποθήκευαν το γάλα
καρδιλάγκους (ο): λάρυγγας
καρέλ’ (το): μικρός τροχός αυλακωτός για διάφορες χρήσεις
καρές (ο): κόμμωση
καρκαλιάς (ο): παιδική ασθένεια με πολύ βήχα, ο κοκκύτης
καρκαριώμι (ρ.): γελάω όπως κακαρίζουν οι κότες
καρλάφτα (η): κατσίκα ή πρόβατο με μεγάλα κρεμασμένα αυτιά
καρνήθρα (η): μεγάλο κάρβουνο
κάρ’νου (το): κάρβουνο
καρτιράου (ρ.): περιμένω
κασάρ’ (το): εργαλείο κοπής βάτων
κασιέλα (η): ξύλινο μπαούλο
κασκαρίκα (η): φάρσα, βρωμοδουλειά
καστραβέτσ’ (το): αγγούρι
κατ’καλά (επίρ.): ευτυχώς
καταεί (επίρ.): κάτω στη γη
κατακεφαλιά (η): δυνατό χαστούκι
κατανέμ’ (επίρ.): άι στον άνεμο
καταντίπ (επίρ): καθόλου
καταψιά (η): κατάποση, μικρή ποσότητα φαγητού
κατιβασιά (η): απότομη αύξηση νερού χειμάρρου λόγω δυνατής βροχής
κατιβατός (ο): αέρας που κατεβαίνει από το βουνό
κατ’ράου (ρ.): κατουράω
κατρήθρα (η): ουροδόχος κύστη
κατσ’κάδα (η): μικρή σε ηλικία γίδα
κατσιά (η): καθισιά, το φαγητό που τρώει κάποιος σε ένα γεύμα
κατσιαβράκας (ο): ψευτοπαλικαράς
κάτσιν’ (η): προβατίνα με άσπρο και καφέ τρίχωμα
κατσιό (το): ξεκούραση, ανάπαυση
κατσιούλα (η): κουκούλα της κάπας
καύκαλου (το): όστρακο της χελώνας
καφουκούτ’ (το): κουτί του καφέ
καψαλή (η): όνομα κατσίκας με καστανόμαυρο μαλλί
καψιρός (επίθ.): άτυχος, κακομοίρης
κεντρώνου (ρ.): μπολιάζω καρποφόρο δέντρο με «μάτι»
κιαπέ (επιφ.): κι ύστερα;
κιάφ’ (το): θειάφι
κίκαρ’ (η): κούπα, φλιτζάνι
κιντυνιμένους (επίθ.): ετοιμοθάνατος
κιριαρίνα (η): το πουλί τσίχλα
κιφτιντές (ο): κούτσουρο που χρησίμευε στο κόψιμο κιμά με το τσεκούρι
κλαφ’νάου (ρ.): γαυγίζω
κλειδουνιά (η): κλειδαριά
κλιτσ’νάρ’ (το): μακρύ και αδύνατο πόδι
κλιτσ’νούρ’ς (ο): αυτός που μοιάζει με τον διάβολο
κλώστρα (η): πηχτό κίτρινο γάλα που αρμέγεται μόλις γεννήσει το ζώο
κόβου (ρ.): κατευθύνομαι, πηγαίνω
κόγκσα (η): νάζι
κόθρους (ο): κόρα του ψωμιού
κόκουτους (ο): κόκορας
κολλ’τσίδα (η): αγριόχορτο που κολάει στα ρούχα, φορτικός άνθρωπος
κόν’σμα (το): εικόνισμα
κοντογούν’ (το): το ημίπαλτο
κόπ’τσα (η): μικρή πόρπη
κόπανους (ο): ξύλο με το οποίο οι γυναίκες χτυπούσαν τα χοντρά ρούχα στο ποτάμι για να φύγει η βρωμιά
κοπρίτ’ς (ο): ράτσα σκύλου, τεμπέλης άνθρωπος
κορ’φνό (το): αυτό που είναι στην κορυφή
κοργιά (η): κόρα του ψωμιού
κόρφους (ο): το στήθος του ανθρώπου
κόσια (η): μακριά πλεξούδα των μαλλιών
κουβέλ’ (το): μεγάλο ξύλινο κυλινδρικό δοχείο
κουδαρίτ’κα (τα): συνθηματική γλώσσα των κτιστών
κουδέλα (η): στροφή του δρόμου
κουκκουρόχιονου (το): στρογγυλοί μικροί κόκκοι χιονιού σαν χαλάζι
κουκόν’ (το): βαθύ κάθισμα
κουκόσια (η): καρύδα
κουκουμέλα (η): άγριο μανιτάρι
κουκουτσέλ’ (το): μικρός κόκορας
κουλάου (ρ.): ανεβαίνω
κουλέντζα (η): επιδημία γρίπης
κουλουκ’ρεύου ή κουλουκ’ρίζου (ρ.): κουρεύω τα πρόβατα γύρω από τα πόδια και την κοιλιά
κουλουκαθ’σιά (η): φιγούρα χορευτή σε θέση ημικαθίσματος
κουλουσγών’ (ρ.): πλησιάζει
κουλουφουτιά (η): πυγολαμπίδα
κουμάσ’ (το): καλύβα γουρουνιού, άτομο χωρίς ηθικούς περιορισμούς
κουματσέλ’ (το): μικρό χωράφι, τμήμα μεγαλύτερου χωραφιού
κουματσιούλας (ο): τεμπέλης, αυτός που ενδιαφέρεται μόνο για το φαγητό και όχι για τη δουλειά
κουμματσιούλ’ (το): μικρό κομμάτι ψωμιού
κουμπουδιάζου (ρ.): δένω κόμπο
κουμπουδόρ’ (το): μικρή ντομάτα
κουμπουρδούλ’ (το): ο καρπός του πλάτανου
κουνάκ’ (το): κατοικία, μικρό φίδι που δε βλέπει καλά
κουνουμάου (ρ.): αποκτώ, προμηθεύομαι
κουντουβράκ’ (το): κοντό παντελόνι
κουντουτσίπα (η): είδος αγριόχορτου που τρώγεται βραστό
κουντύλ’ (το): στενόμακρος σχιστόλιθος σε σχήμα μολυβιού με τον οποίο έγραφαν οι μαθητές πάνω στην πλάκα
κουντρί (το): μεγάλος και μυτερός βράχος
κουπά (επίρ.): ίσια, χωρίς στροφές, από σύντομο δρόμο
κουπιάζου (ρ.): μπαίνω στο σπίτι κάποιου ως φιλοξενούμενος
κούπις (οι): χοντρά ποτήρια που χρησιμοποιούνταν σαν βεντούζες για τη θεραπεία κρυολογημάτων
κούρβαλου (το): ερειπιώδης γέρος
κουρελού (η): υφαντό φτιαγμένο από λωρίδες κουρελιών
κουρέλου (η): όνομα κατσίκας με δύο γλωσσίδια (τριχωτά κρεατάκια) στο λαιμό
κουρίτα (η): κορμός δέντρου σκαμμένος για να πίνουν τα ζώα νερό, η σκαφίδα
κουρκουκέφαλου (το): η κορυφή του κεφαλιού
κουρκούτ’ (η): χυλός με αλεύρι καλαμποκίσιο και νερό
κούρνια (η): κοτέτσι για κότες, μικρό σπίτι
κουροψάλ’δου (το): μεγάλο ψαλίδι για το κούρεμα αιγοπροβάτων
κουρτσέλ’ (το): κοντός κορμός δέντρου σκαμμένος για την τοποθέτηση τροφής των σκύλων
κουρφάδα (η): κορυφή, το τρυφερό μέρος του βλαστού
κουρφή (η): υπόξινο γάλα που η πήξη του αρχίζει από την κορυφή, την επιφάνεια του δοχείου
κουρ’φνός (επίθ.): αυτός που βρίσκεται στην κορυφή
κουσεύου (ρ.): τρέχω
κουσή (η): τρεχάλα
κουσιά (η): μεγάλο δρεπάνι με το οποίο κόβεται το τριφύλλι και τα αγριόχορτα
κουσιεύου (ρ): τρέχω γρήγορα
κουσιούλα (επίρ.): τροχάδην
κουτάου (ρ.): τολμάω
κουτουφώλ’ (το): αυγό που μένει πάντα στη φωλιά
κούτρα (η): κεφάλι
κουτράου (ρ.): χτυπάω με το κεφάλι
κούτσ’κου (το): μικρό παιδί
κουτσαγκέλα (η): τεθλασμένη γραμμή, κόλπο, βρωμοδουλειά
κουτσιαβέλ’ (το): μικρό παιδί
κουτσιανάτους (επίθ.): δυνατός, γερός, καλοστεκούμενος
κουτσιουμπλή (η): μύτη κοντή, πλατιά και άσχημη
κουτσοκέρα (η): κατσίκα με σπασμένο κέρατο
κόφτρα (η): μεγάλο πριόνι για το κόψιμο κορμών, σημείο εκτροπής του νερού
κραμποκούκ’ (το): μικρή κουλούρα από καλαμποκίσιο αλεύρι
κραπατσαλώνουμι (ρ.): πιάνομαι για να ανεβώ, σκαρφαλώνω
κρεβάτα (η): μπαλκόνι, εξώστης
κρεμαστάλου (η): σιδερένια χοντρή αλυσίδα από την οποία κρέμεται η κατσαρόλα στο τζάκι
κρεματζλιέμι (ρ.): κρεμιέμαι
κρένου (ρ.): μιλάω
κρηνί (το): η κυψέλη των μελισσών
κριβατίνα (η): κληματαριά
κριγιάς (το): κρέας
κρικέλα (η): σιδερένιος κρίκος που καταλήγει σε μεγάλο καρφί
κριμάδις (οι): ξεφλουδισμένα καλαμπόκια κρεμασμένα από το ταβάνι
κρίσ’ (η): φωνή, ομιλία
κριτσιανάου (ρ.): τρώω κάτι τραγανό και κάνω θόρυβο, ροκανίζω
κριτσιανίδα (η): οτιδήποτε τραγανό που όταν το μασάμε κάνει θόρυβο
κριτσιανουβουλάει (ρ.): αστράφτει και μπουμπουνίζει δυνατά και ασταμάτητα
κριτσούκ’ (το): αδιαπέραστο δάσος
κρυότ’ (το): δροσερός καιρός
κύπρους (ο): μεγάλο κουδούνι που κρεμιέται κυρίως στα αρσενικά ζώα

λ’θάρ’ (το): πέτρα
λ’μάζου (ρ.): πεινάω υπερβολικά
λ’μαριά (η): δερμάτινο στεφάνι που περιέχει άχυρα και μπαίνει γύρω από το λαιμό ζώου όταν οργώνει ή κουβαλάει κάτι
λ’μπά (τα): οι όρχεις
λ’πουκρατάου (ρ.): πενθώ
λ’σιά (η): ξύλινη πόρτα σε φράχτη χωραφιών
λαγαρίζου (ρ.): ξεθολώνω, αφήνω καθαρό υπόλοιπο
λαγγιόλ’ (το): η πτυχή της φουστανέλας
λαήνα (η): στάμνα, πήλινο δοχείο
λάιους (επίθ.): μαύρος, γκρίζος
λάκα (η): ομαλή έκταση
λακάου (ρ.): φεύγω τρέχοντας μέσα από τις λάκες
λαλ’μένους (επίθ.): σαλεμένος
λαλούμινα (τα): τα όργανα της ορχήστρας
λαμπίκου (επίρ.): πεντακάθαρα
λαμπόγυαλου (το): γυάλινο κάλυμμα της λάμπας πετρελαίου
λανάρ’ (το): εργαλείο για την επεξεργασία του πλυμένου μαλλιού
λαντζουκόβου (ρ.): έχω μεγάλη αγωνία και πηγαινοέρχομαι
λάπατου (το): φυτό πλατύφυλλο που χρησιμοποιείται για λαχανόπιτες
λαρώνου (ρ.): ησυχάζω
λασπούρα (η): πολλή λάσπη
λατσάγκαθα (τα): οι βελόνες από τα έλατα
λατσούδα (η): κλαδί από έλατο το οποίο χρησιμοποιούνταν για σκούπισμα
λαχταράου (ρ.): τρομάζω, επιθυμώ κάτι πολύ
λειτουργιά (η): πρόσφορο για τη θεία ευχαριστία
λιάζου (ρ.): εκθέτω κάτι στον ήλιο
λιανίζου (ρ.): κόβω κάτι σε μικρά κομμάτια
λιανούρια (τα): τα μικρά παιδιά
λιανώματα (τα): κέρματα μικρής αξίας
λιάτα (η): πλατύ τσεκούρι των ξυλοκόπων
λίγδα (η): λαδιά, λεκές
λιγκιάζου (ρ.): έχω λόξυγγα
λικάν’ (η): μεταλλικό σκεύος, λεκάνη
λικάν’ (το): πετρώδες έδαφος
λικουρδάου (ρ.): γυρίζω ανάποδα
λίμπα (η): βαθουλωτό πιάτο
λινάτσα (η): χοντρό ύφασμα από λινάρι
λιόκια (τα): όρχεις
λιουγκρίζου (ρ.): βλέπω πολύ λίγο, φωτίζω ελάχιστα
λιχνίζου ή λιχνάου (ρ.): πετάω ψηλά το σιτάρι και με τη βοήθεια του αέρα το καθαρίζω από φλοιούς και άγανα
λόρδα (η): μεγάλη πείνα
λουϊό-λουϊό (το): λογιών-λογιών
λούμπρ’ (η): λάσπη και θολό νερό
λούρα (η): λεπτό και μακρύ κλαδί δέντρο, βέργα
λώβα (η): η ακαθαρσία
λωβιάζου (ρ.): μολύνω

μ’σουκόβουμι (ρ.): μου κόβεται η μέση από το πολύ βάρος
μ’σουφόρ’ (το): γυναικείο εσωτερικό πουκάμισο, κομπινεζόν
μ’τζήθρα (η): είδος μαλακού τυριού που παράγεται από το τυρόγαλο
μ’τι (άκλ.): αμέ τι, σιγά μην
μ’τσούνια (τα): πρόσωπο
μαέρ’μα (το):  μαγειρευμένο φαγητό
μαΐδα (η): σύκο πολύ ώριμο ή λιασμένο
μακάπ’ (το): μικρό ατσαλένιο λοστάρι μυτερό από τη μια άκρη με το οποίο πελεκάνε την πέτρα
μακ’δονίσ’ (το): μαϊντανός
μαλάζου (ρ.): πιάνω, αγγίζω
μαλέτσ’κου (το): μικρό και αδύνατο παιδί
μαλιαγρίζου (ρ.): αγγίζω, πιάνω
μαλιβράσ’ (άκλ.): άνω κάτω
μαλτέζα (η): κατσίκα που παράγει πολύ γάλα
μαμάκα (η): ο οισοφάγος της κότας
μαμαλίγκα (η): πηχτός χυλός από καλαμποκίσιο αλεύρι
μαμούτα (η): φανταστικό τέρας το οποίο ζει στα πηγάδια που το αναφέρουν για να τρομάζουν τα μικρά παιδιά
μαμούτο (το): ζεστή κομπρέσα
μανάρ’ (το): πρόβατο οικόσιτο
μανούρ’ (το): είδος τυριού, πολύ κρύο
μάνταλους (ο): σύρτης
μαντανία  (η): μάλλινο υφαντό κλινοσκέπασμα
μαντάρα (η): αποτυχία
μάντζαλα (τα): άχρηστα μικροπράγματα
μαντζαλούδα (η): το πάνω μέρος του παράθυρου που ανοίγει προς τα κάτω για αερισμό
μαντζιώνα (η): πηχτός χυλός με καλαμποκίσιο αλεύρι και κρεμμύδια
μαξούμ’ (το): πολύ μικρό παιδί
μαραγκιάζου (ρ.): μαραίνομαι
μαργώνου (ρ.): κρυώνω
μαρκάλους (ο): το ζευγάρωμα του κριαριού με την προβατίνα
μαρκιέμι (ρ.): αναμασώ την τροφή, μηρυκάζω
μαρμάγκα (η): μεγάλη δηλητηριώδης αράχνη
μαρτ’τράου (ρ.): μαρτυράω, προδίδω
μάσια (η): μεταλλικό εργαλείο για το σκάλισμα της φωτιάς
μάσινα (η): πέτρινη αποθήκη για ζωοτροφές
μασκαρλίκ’ (το): βωμολοχία, εξευτελισμός
μασούρ’ (το): λεπτό ξύλο στο οποίο τυλίγουν το νήμα για να το βάλουν στη σαΐτα του αργαλειού, κομπόδεμα
μαστάρ’ (το): μαστός ζώου
μαστραπάς (ο): κανάτα
ματά (επίρ.): ξανά, πάλι
ματαπού (ρ.): ξαναπώ

ματουϊάλια (τα): γυαλιά οράσεως
ματρακάς (ο): σφυρί με το οποίο οι χτίστες σκάλιζαν τα αγκωνάρια
ματσακόν’ (το): είδος μυτερού σφυριού
ματσιάζου (ρ.): διαλύω κάτι με πολλή πίεση
ματσιαλάου (ρ.): μασάω
μαυλάου (ρ.): φωνάζω τα ζώα για να έρθουν κοντά μου προφέροντας ειδικές φράσεις για το κάθε ζώο
μεργιά (η): γεμάτο σακί που φορτώνεται από τη μια πλευρά του ζώου
μεσ’μέρου (η): φανταστικό πλάσμα που μάζευε τα παιδιά τα μεσημέρια. εφεύρεση των γονέων που λειτουργούσε ως φόβητρο των παιδιών
μεσάλ’ (το): τραπεζομάντιλο
μηδά (επίρ.): προφανώς, μάλλον έτσι
μιράντζα (η): φυλλοβόλο δέντρο του δάσους
μιριμέτ’ (το): μικροεπισκευή
μίρλα (η): συνεχές κλαψούρισμα
μιρμιλόνια (τα): είδος ζυμαρικού που γίνεται με αλεύρι ραντισμένο με νερό
μισάλ’ (το): τραπεζομάντηλο
μόκου (επιφ.): μη μιλάς
μόλτσα (η): σκόρος
μόσκ’ (το): μοσχάρι
μότις (οι): νάζια
μπούμστους (ο): αυτός που έχασε το μυαλό του
μουλαΐμ’κους (επίθ.): ήσυχος, πράος
μουλάτσα (η): χώρος για ύπνο
μουλόημα (το): νέο, αφήγηση, φήμη
μουλουγάου (ρ.): διηγούμαι

μουνάντερους (επίθ.): αχόρταγος

μουνουβύζα (η): γίδα ή προβατίνα που ο μαστός της έχει μία θηλή
μουνουχίζου (ρ.): ευνουχίζω
μουντζουκλαίου (ρ.): κλαψουρίζω κρύβοντας με τις παλάμες (μούντζες) το πρόσωπό μου
μουραπάς (ο): αστεία ιστορία, κωμική διήγηση, καλαμπούρι
μουρζιά (η): θάμνος με πολλά και σκληρά αγκάθια
μούρκους (επίθ.): γκριζόμαυρος
μουρουζώντανους (επίθ.): μισοπεθαμένος
μούσκιου (το): τοποθέτηση πράγματος μέσα στο νερό για πολλή ώρα για να μαλακώσει
μούσκλια (τα): βρύα
μουστάου (ρ.): βουτάω ψωμί στη σάλτσα
μουστιρής (ο): μόνιμος πελάτης
μουστρίζου (ρ.): πασαλείφω, λερώνω
μούτιλ’ (η): λάσπη

μούτιψι (ρ.): μη μιλάς
μούτους (επίθ.): αυτός που δε μιλάει
μουχρίτσα (η): αγριόχορτο που φυτρώνει σε καλλιεργημένα ποτιστικά χωράφια
μπ’γιά (η): κοφτερό μαχαίρι που κατασκεύαζε ο γύφτος (σιδεράς)
μπ’λάρ’ (το): μουλάρι
μπ’σαβέτσ’κους (επίθ.): μεσοβέζικος, μισός-μισός
μπ’σαφίρ’ς (ο): επισκέπτης, φιλοξενούμενος
μπ’σιακό (το): κτήμα που καλλιεργεί κάποιος και μοιράζεται την παραγωγή με τον ιδιοκτήτη

μπ’σιαμάς (ο): αδιάβροχο συνθετικό ύφασμα
μπ’σίστ’ς (ο): κυλινδρικό σκεύος για το ψήσιμο καφέ ή ποπ κορν
μπ’σίτσα (η): φυτοφάγο έντομο
μπ’σκάρ’ (το): μοσχάρι
μπ’σουχείμουνου (το): το μέσο του χειμώνα
μπ’τίζου (ρ.): τελειώνω
μπ’χούστ’ (το): εμποροζωοπανήγυρη
μπαζίνα (η): πηχτός χυλός από καλαμποκάλευρο
μπαζμένου (το): κοντός άνθρωπος
μπαΐλντίζου (ρ.): κουράζομαι πολύ, εξουθενώνομαι, λιποθυμώ
μπαΐρ’ (το): χέρσο και ξηρό χωράφι
μπάκα (η): μεγάλη κοιλιά
μπάκακας (ο):  βάτραχος
μπακανιάζου (ρ.): φουσκώνει η κοιλιά μου από το πολύ νερό
μπακούλ’ (το): μικρό και στενό σακουλάκι συνήθως μάλλινο
μπάλα (η): μέτωπο, το μεγάλο δέμα τριφυλλιού ή χόρτου, τοίχος του σπιτιού, οβίδα κανονιού
μπάλιους (επίθ.): αυτός που έχει άσπρο κεφάλι
μπανούζ’ (το): αυτό που είναι πολύ κρύο
μπαούτα (η): κίνηση που προκαλεί φόβο
μπαρουτόσκαγα (τα): το μπαρούτι και τα σκάγια
μπαστί (το): εξώγαμο παιδί
μπατάλ’κους (επίθ.): άχαρος, άκομψος
μπάτσα (η): χαστούκι
μπαχλατάου (ρ.): μιλάω συνέχεια χωρίς ειρμό
μπεζαχτάς (ο): το συρτάρι του πάγκου του καφετζή ή του μπακάλη
μπιάκα (η): καταρράκτης σε μικρό ορμητικό ποτάμι
μπιζ (το): ομαδικό παιχνίδι κατά το οποίο ο παίχτης έπρεπε να μαντέψει ποιος τον χτύπησε στο χέρι που το είχε στα πλευρά του
μπιζιρίζου ή μπιζιράου (ρ.): απελπίζομαι
μπιλιάς (ο): μπελάς
μπίμπτσα (η): χώρος κάτω από τις πλάκες της αυλής, όπου έκρυβαν πολύτιμα αντικείμενα σε περιπτώσεις ανάγκης
μπιρικέτια (τα): η καλή σοδειά
μπιρμπίλες (οι): τα προγούλια
μπιτ (επίρ.): καθόλου
μπίτ’σα (ρ.): τελείωσα
μπιχειρίστ’κα (ρ.): επιχείρησα, ξεκίνησα κάτι γρήγορα
μπλάζου (ρ.): συναντάω
μπλαθ’ρί (το): χοντρή πίτα
μπλαμούτσα (η): το πλατύ πόδι ή χέρι
μπλάνα (η): όγκος χώματος που δημιουργείται κατά το όργωμα
μπλατσάρα (η): λαχανόπιτα με καλαμποκίσιο αλεύρι
μπλατσιάζουμι (ρ.): συναντώ τυχαίο κάποιον ανεπιθύμητο, παραμορφώνομαι
μπλέτσ’ (το): στήθος
μπλιγούρ’ (το): χοντροκομμένο σιτάρι βρασμένο με λίγο γάλα
μπλιόρα (η): δίχρονη προβατίνα ή κατσίκα που γεννάει για πρώτη φορά
μπλούκ’ (το): άτακτο τμήμα ενόπλων, ομάδα ανθρώπων
μπόλ’ (το): εμβόλιο
μπότ’ (το): πήλινη στάμνα με στενό στόμιο
μπούγλα (η): μικρό τενεκεδένιο δοχείο για λάδι ή πετρέλαιο
μπούκα (η): το εσωτερικό του μάγουλου
μπουκ’βάλα (η): τριμμένο ψωμί και λάδι ζεσταμένο στο τηγάνι
μπουλιάζου (ρ.): εμβολιάζω, κεντρώνω τα δέντρα
μπουλουβίνα (η): μεγάλη και ημίρρευστη κοπριά μεγάλου ζώου
μπουμπότα (η): ψωμί από καλαμποκίσιο αλεύρι
μπούμπστους (ο): σαλεμένος
μπουνώρα (επίρ.): πολύ πρωί
μπουραζάνα (η): χοντρό μάλλινο παντελόνι κτηνοτρόφων φτιαγμένο στον αργαλειό
μπουρδουκλώνουμι (ρ.): μπερδεύομαι και πέφτω
μπουρμπότσιαλους (ο): μικρό έντομο
μπουρμπουλώνομι (ρ.): τυλίγω το κεφάλι με μαντίλι για να προφυλαχτώ από το κρύο
μπούτσκα (η): κατσίκα ή προβατίνα κοκκινωπή με πρησμένα χείλη
μπουχαρής (ο): καμινάδα
μπουχαρουπόδια (η): κεντητό εργόχειρο ή ύφασμα που μπαίνει γύρω από το τζάκι ως διακοσμητικό
μπουχός (ο): στάχυα, άγανα και φλούδες σιτηρών που παρασύρονται από τον αέρα κατά το λίχνισμα
μπράσκα (η): μεγάλος βάτραχος
μπρασκουκοίλ’ς (ο): αυτός που έχει μεγάλη κοιλιά
μπραστ (επιφ.): ξαφνικό πέταγμα ζώου από την κρυψώνα του
μύλους (ο): χώρος άλεσης των δημητριακών, χειροκίνητη συσκευή που αλέθει τους κόκκους των δημητριακών, αναμπουμπούλα
μυρμηγκιάζου (ρ.): μουδιάζω

ν’τχάλα (η): διχάλα
νείρουμι (ρ.): ονειρεύομαι, επιθυμώ
νευροκαβαλίκεμα (το): μυϊκή κράμπα
νίβουμι (ρ.): πλένομαι
νίλα (η): μεγάλη καταστροφή, δυστυχία
νιρουμαντανία (η): μάλλινη υφαντή στον αργαλειό κουβέρτα και γινωμένη στη νεροτριβή
νιρουτρουβιά (η): νεροτριβή, τεχνητή δεξαμενή νερού σχήματος κάδου στην οποία πλένονται τα κλινοσκεπάσματα
νιροφόρους (ο): ο διανομέας νερού για το πότισμα των χωραφιών
νόμ’ (ρ.): δώσε μου
νουμάτοι ή νουματαίοι (οι): άτομα
νταβάν’ (το): οροφή
ντάβανους (ο): μεγάλη μύγα που τσιμπάει τα ζώα
νταβαντούρ’ (το): φασαρία, θόρυβος
νταβάς (ο): μεγάλο ταψί
νταβλαρώνουμι (ρ.): πέφτω κάτω
νταγλαράς (ο): υπερβολικά ψηλός, εύσωμος
νταϊρές (ο): ντέφι
νταραβέρ’ (το): συναλλαγή, δοσοληψία
ντζίν’ (το): έξυπνος άνθρωπος
ντζιουμανίκ’ (το): ξύλινο μπαστούνι
ντζιριμές (ο): το άδικο πρόστιμο
ντιρμάσκ’ (το): τεντωμένος ανάσκελα
ντζιώρας (ο): ξεροκέφαλος
ντιπ (επίρ.): καθόλου
ντορός (ο): ίχνη άγριου ζώου
ντράβαλους (ο): φασαρία, τσακωμός
ντραμ’ζάνα (η): μεγάλη γυάλινη μπουκάλα για ποτά
ντρίλ’ (το): είδος βαμβακερού υφάσματος
ντρόχαλα (τα): πολλές πέτρες μετρίου μεγέθους

ξ’λιά (η): το χτύπημα με ξύλο
ξ’λιάζου (ρ.): παγώνω από το κρύο
ξ’λόκοτα (η): μπεκάτσα
ξ’νόγαλου (το): αποβουτυρωμένο γάλα με υπόξινη γεύση
ξαγάρ’ (το): ξύλινο δοχείο του μυλωνά στο οποίο έβαζε το καλαμπόκι ή το σιτάρι που έπαιρνε ως αμοιβή
ξαγκρίζου (ρ.): παρακινώ, ερεθίζω
ξαδγιάζου (ρ.): ευκαιρώ
ξάι (το): η αμοιβή του μυλωνά, βάρος 70 οκάδων
ξαίνου (ρ.): ξεμπλέκω μπερδεμένο μαλλί
ξακριάζου (ρ.): σκάβω το χωράφι μέχρι τις άκρες
ξαμώνου (ρ.): επιτίθεμαι
ξαναγκρίζου (ρ.): παρακινώ, ξεσηκώνω
ξαπουσταίνου (ρ.): ξεκουράζομαι
ξαραθ’μάου (ρ.): ευχαριστιέμαι
ξαρίζου (ρ.): σκουπίζω, σκάβω επιφανειακά
ξαστοχάου (ρ.): ξεχνάω
ξηραγκιανός (επίθ.): αδύνατος, αποστεωμένος
ξηρ’κός (επίθ.): αυτός που δεν ποτίζεται
ξηροτ’χιά (η): τοίχος χωρίς λάσπη ή τσιμέντο
ξιβράκουτους (επίθ.): αυτός που δεν φοράει βρακί
ξιγαλάου (ρ.): αποσπώ κλαδί από τον κορμό του δέντρου
ξιγάνουτους (επίθ.): ακασσιτέρωτος, άνθρωπος χωρίς αρχές και αξίες
ξιγιαλάου (ρ.): εξαπατώ, κοροϊδεύω
ξιγίν’κα (ρ.): αλλοτριώθηκα
ξιγραδώνουμι (ρ.): ξεφεύγω από κάτι που με ακινητοποιεί
ξιζάρκωτους (επίθ.): γυμνός
ξιθ’λυκώνου (ρ.): ξεκουμπώνω
ξιθρακ’νάου (ρ.): μαζεύω τη στάχτη και καθαρίζω το τζάκι
ξίκ’ (επίρ.): αποστροφή από κάτι ενοχλητικό
ξικαμπάου (ρ.): εμφανίζομαι ξαφνικά, προβάλλω στο δρόμο
ξικαπίστρωτου (επίθ.): άλογο ή μουλάρι χωρίς χαλινάρι, άτομο χωρίς αρχές
ξικλαρίζου (ρ.): κόβω μερικά κλαδιά από ένα δέντρο
ξικλάου (ρ.): σκίζω
ξικλήσουρου (το): ανεπρόκοπος άνθρωπος, χαμένο κορμί
ξικλιτσιάζου (ρ.): βγάζω τα πόδια ζώου
ξικουπή (η): χωρίς μέτρημα, κατ’ αποκοπή
ξικουλώνου (ρ.): ξεριζώνω
ξικουμπουδιάζου (ρ.): λύνω τον κόμπο, ξεμπλέκω
ξιλακκώνου (ρ.): ανοίγω λάκκο, σκάβω βαθιά το χωράφι
ξιλουβιάζου (ρ.): καθαρίζω καλά κάτι πολύ βρώμικο
ξιμπλιτσώνουμι (ρ.): ξεγυμνώνομαι
ξινουκρένου (ρ.): μιλάω στον ύπνο μου, παραμιλάω
ξιπατώνου (ρ.): εξολοθρεύω
ξιπιρδικάου (ρ.): εγκαταλείπω τη φωλιά μου, πατάω γερά στα πόδια μου
ξιπιτούτου (επίρ.): επίτηδες, σκόπιμα
ξιπιτσώνουμι (ρ.): κουράζομαι πάρα πολύ
ξιπουδαριάζουμι (ρ.): κουράζομαι πολύ από την πεζοπορία
ξιρόγκιασμα (το): χωράφι που προέκυψε από κόψιμο δέντρων και κάψιμο χαμηλών φυτών
ξιρουγλύφουμι (ρ.): επιθυμώ κάτι πολύ, που είναι δύσκολο να το αποκτήσω
ξιρουσφύρ’ (το): ποτό χωρίς μεζέ
ξισιουμπέιαστος (επίρ.): άνθρωπος χωρίς έγνοιες
ξισκ’λίζου (ρ.): ξεματιάζω
ξισπ’ράου (ρ.): βγάζω τους σπόρους από το στέλεχός τους
ξιτσιαουλιάζουμι (ρ.): μου φεύγει το σαγόνι (τσιαούλι) από τις φωνές ή το χασμουρητό
ξιτσιουνιάζου (ρ.): ξεμυαλίζομαι
ξιφόρτωμα (το): απαλλαγή από το μάτιασμα, ξεφόρτωμα ζώου
ξιφουστικιάζου (ρ.): διαλύω κάποιο αντικείμενο
ξιχαράζου (ρ.): αρχίζω να γεννάω αυγά (για κότες), αρχίζω να μιλάω
ξιχιρσώνου (ρ.): σκάβω για πρώτη φορά ή μετά από πολύ καιρό ένα ακαλλιέργητο χωράφι
ξουκ΄λάου (ρ.): ξεφεύγω από το σωστό δρόμο
ξουρέξια (τα): ορεκτικά, νάζια
ξυλομανάου (ρ.): δέρνω αλύπητα
ξυλοφάι (το): ειδική λίμα για ξύλα
ξώκαρδα (επίρ.): χωρίς ζήλο, απρόθυμα
ξώπετσα (επίρ.): επιδερμικά, επιφανειακά

όμπγιου (το): πύον
όξου (επίρ.): έξω
όρνιου (το): μεγάλο αρπακτικό πουλί, κουτός άνθρωπος
όρσε (επιφ.): ορίστε, πάρε
ουδετότις (επίρ.): αμέσως
ουδεκεί (επίρ.): κοντά, δίπλα
ούι, ούι (επιφ.): αχ, οχ
ουϊδίζου (ρ.): μοιάζω, είμαι ίδιος με κάποιον
ουλουένα (επίρ.): συνέχεια
ουλούθι (επίρ.): παντού
ουλουμία (επίρ.): παραλίγο
ούλους (επίθ.): όλος
ουλουσούσουμους (επίθ.): με όλο του το σώμα, ολόκληρος
ουντάς (ο): το επίσημο δωμάτιο του σπιτιού, το σημερινό σαλόνι
ουργιά (η): μονάδα μέτρησης μήκους, ίση με το μήκος που έχουν τα τεντωμένα στα πλάγια χέρια του ανθρώπου
ουρμ’νεύου (ρ.): συμβουλεύω
ουρμήνια (η): συμβουλή
ουρσίδα (η): νεροφάγωμα εδάφους από ραγδαία βροχή
ουρσουζλιά (η): γρουσουζιά
ουστ (επιφ.): επιφώνημα για την κίνηση ή την απομάκρυνση ζώου
ουστρέχα (η): εσοχή τοίχου που λειτουργεί ως κρύπτη πολύτιμων αντικειμένων
ουτικεί (επίρ.): εκεί δίπλα, εκείνη τη στιγμή
όχτους (ο): τοίχος στο κάτω μέρος των χωραφιών

π’δούλια (τα): μικρά παιδιά, σκουλήκια που βγαίνουν στο τυρί ή στο γάλα όταν χαλάσει
π’θινά (επίρ.): πουθενά
π’κάρ’ (το): το ακατέργαστο μαλλί από το κούρεμα ενός προβάτου
π’λακίδα (η): η μικρή κότα που γεννάει για πρώτη φορά
π’λί (το): πουλί
π’στρόφια (τα): η επιστροφή των καλεσμένων την επόμενη του γάμου στο σπίτι της νύφης για τη συνέχιση του γλεντιού
π’στρώνου (ρ.): διπλώνω το ύφασμα στην άκρη για να στερεωθεί, πλακώνω το κλινοσκέπασμα ή το φόρεμα με το σώμα μου για να μη φεύγει
π’τακώνου (ρ.): πλακώνω κάτι και τα πιέζω ώσπου να γίνει πίτα
π’τάρι (το): κερί που λιώνει μέσα σε ταψί και όταν στερεοποιηθεί παίρνει το σχήμα του ταψιού
π’τγιά (η): πυχτός χυμός που βρίσκεται στο στομάχι των νεογνών μηρυκαστικών που χρησιμοποιείται για να πήζει το γάλα και να γίνεται τυρί
π’τσαράς (ο): λεβέντης, γενναίος, δυνατός
π’τσαρίνα (η): αντρογυναίκα
π’τσιάς (ο): αυτός που δεν υπολογίζει τίποτα, δεν ακολουθεί τους ηθικούς κανόνες
π’τ’χιά (η): επιτυχία
πααίνου (ρ.): πηγαίνω
παΐδα (η): παγίδα, κατασκευή παιδιών από ξύλα και επίπεδη, πλατιά πέτρα με την οποία τα παιδιά έπιαναν πουλιά
παίνια (η): έπαινος
παλάντζα (η): κρεμαστή ζυγαριά, στατέρι
παλάντζας (ο): άνθρωπος ασταθής και ασυνεπής, αυτός που δεν κρατά το λόγο του
παλιουκόπρ’ (το): παλιά χωνευμένη κοπριά
παλιουρούτ’ (το): παλιό σκισμένο ρούχο
πανουπρίκ’ (το): επιπλέον προίκα που ζητάνε μερικοί γαμπροί
πανουσάκ’ (το): σακί πάνω σε άλλο σακί, συμπληρωματικό φόρτωμα
πανουσάμαρα (επίρ.): φορτίο που μπαίνει στη μέση του σαμαριού πάνω από το υπόλοιπο φορτίο
πάντα (η): πλευρά, εργόχειρο
παντέχου (ρ.): έχω απαντοχή, περιμένω
πάντοιους (επίθ.): τέτοιου είδους άνθρωπος
παπ’τσάς (ο): τσαγκάρης
παπαδέλα (η): ψημένος σπόρος καλαμποκιού, ποπ κορν
παπάρα (η): μπαγιάτικο ψωμί μέσα σε βρασμένο νερό
παπαρδέλας (ο): σαχλαμάρας, φλύαρος
παραβόλα (η): χέρσο κομμάτι στην άκρη σπαρμένου χωραφιού που λειτουργούσε ως βοσκότοπος
παραγκουμιάζου (ρ.): μιμούμαι περιπαικτικά κάποιον
παραγκώμ’ (το): παρατσούκλι
παραγών’ (το): ο χώρος γύρω από το τζάκι
παραδουδ’λειά (η): η ακριβοπληρωμένη μικροδουλειά
παραδώθε (επίρ.): πιο κοντά
παρακατούλια (επίρ.): λίγο πιο κάτω
παρακούμπαρους (ο): ο βοηθός του κουμπάρου
παραμάσκαλα (επίρ.): κάτω από τη μασχάλη
παραντάρα (επίρ.): με τη σειρά
παραπανούλια (επίρ.): λίγο πιο πάνω
παρασάνταλους (επίθ.): ο άσχημος, αυτός που δεν κινείται καλά
παρασόλ’σα (ρ.): κουράστηκα υπερβολικά, τρελάθηκα
παρέκεια (επίρ.): πιο πέρα
παρεκούλια (επίρ.): λίγο πιο πέρα
παρμάρα (η): πόνος στα πόδια, αδυναμία κίνησης, παράλυση
πασμάς (ο): σύκα ξεραμένα, ψιλοκομμένα και ζυμωμένα με καρύδια σε σχήμα μικρού πρόσφορου
πασπάλα (η): σκόνη από αλεύρι ή στάχτη, στρώσιμο χιονιού
πασπαλίζου (ρ.): ρίχνω σκόνη πάνω σε κάτι
πατ’νός (επίθ.): αυτός που είναι στον πάτο, ο τελευταίος
πατ’σιά (η): πατημασιά, ίχνος ποδιού
παταγούδ’ (το): πολύ κρύο
παταγουδιασμένους (μετ.): παγωμένος από το πολύ κρύο
πατάκα (η): πατάτα
πατατούκα (η): κοντό και χοντρό παλτό
πατούρα (η): βρωμιά σε ολόκληρο το σώμα από ευκοιλιότητα
πατσιακλός ή πατσιαλός (επίθ.): ασταθής στο βάδισμα
πάφλας (ο): τενεκές, τενεκεδένιο δοχείο
πέταυρο (το): μακριά σανίδα της στέγης
πέτρα (τα): χειροποίητα φύλλα για πίτα
Πέφτ’ (η): η ημέρα Πέμπτη
πιανούμινους (επίθ.): ο αρκετά μεγάλος
πίγκωμα (το): μεγάλη πίεση, στεναχώρια
πιγκώνου (ρ.): πιέζω κάποιον πολύ, πνίγω
πιδεύουμι (ρ.): ταλαιπωρούμαι
πιδί (το): παιδί
πιδίκλουμα (το): το μπέρδεμα των ποδιών
πιδικλώνουμι (ρ.): μπερδεύω τα πόδια μου και πέφτω
πιδιλόγα (η): κουβάρι από νήμα που τυλίγεται γύρω από το χέρι
πιδουβουλίκ’ (το): το γρήγορο τρέξιμο
πιδουνάρ’ (το): πατζάκι παντελονιού
πιζούλ’ (το): χαμηλός τοίχος που συγκρατεί το χώμα επικλινούς χωραφιού
πιζούλα (η): μεγάλη επίπεδη πέτρα που προεξέχει από το έδαφος
πικάρου (ρ.): θυμώνω, θέλω να εκδικηθώ
πιλικούδ’ (το): κομμάτι ξύλου που προήλθε από πελέκημα
πιρδίκ’ (το): το μικρό της πέρδικας, ο άρρωστος που έγινε καλά
πιρουνιάζου (ρ.): διαπερνώ
πίρους (ο): ξύλινη τάπα βαρελιού
πισέρει (ρ.): ποιος ξέρει
πιτρόβιργους (ο): ξύλινη βέργα για το άνοιγμα φύλλων (πέτρων) για πίτα
πιτσί (το): κατεργασμένο δέρμα
πλαϊάζου (ρ.): γυρίζω στο πλάι, κοιμάμαι
πλακανήθρα (η): μεγάλη και επίπεδη πέτρα
πλατσανάου (ρ.): χτυπώ με δύναμη τα νερά
πλαστήρ’ (το): στρογγυλή σανίδα με ουρά με την οποία έβαζαν το ψωμί στο φούρνο και το γύριζαν
πλισές (ο): πτυχή υφάσματος
πλίτσ’ (το): τρυφερός βλαστός φυτού
πλουμίδ’ (το): στολίδι
πλοχέρ’ ή πλόχειρου (το): η ποσότητα που χωράει η χούφτα
πλύματα (τα): βρώμικα νερά από το πλύσιμο
ποδένου (ρ.): φοράω τα παπούτσια
πολυσπόρια (τα): ανάμεικτοι σπόροι δημητριακών βρασμένοι
πόντζ’ (το): βραστό τσίπουρο με νερό
πουντιάζου (ρ.): κρυώνω πολύ και αρρωσταίνω
πουρδαλιά (η): φυλλοβόλο φυτό, το χρυσόδεντρο
πουριά (η): πέρασμα
πουσίτ’ (το): αυτό που μένει στο κόσκινο (σίτα) μετά το κοσκίνισμα
πουσπουρίζου (ρ.): συνομιλώ με κάποιον ψιθυριστά
πράματα (τα): τα αιγοπρόβατα και οι αγελάδες
πράτα (τα): πρόβατα
πρατάρ’ς (ο): βοσκός
πρατίνα (η): προβατίνα
πρατόγαλου (το): το γάλα της προβατίνας
πρατσάν’σμα (το): ο χαρακτηριστικός ήχος από το κάψιμο χλωρών ξύλων
πρέκ’ (το): το στήριγμα (πέτρινο, ξύλινο ή τσιμεντένιο) που μπαίνει πάνω από την πόρτα ή το παράθυρο για να στηρίζει τον τοίχο
πρέντζα (η): γαλακτοκομικό προϊόν παράγωγο του βρασμένου ξυνόγαλου
πριάκουνου (το): λίμα για μεταλλικά εργαλεία
πριόβουλους (ο): είδος αναπτήρα
πρίσκαλου (το): το άγουρο σύκο
πριτσ’νέβιλους (ο): καλικάντζαρος
πριτσιάλους (ο.): το ζευγάρωμα τράγου με κατσίκα
πρόνουμι (ρ.): κάθομαι κοντά στο τζάκι και ζεσταίνομαι
πρόπ’σ’ (η): μικρή ποσότητα φαγητού που καταναλώνει κάποιος μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό
προυγγάου (ρ.): τρομάζω κάποιον και τον διώχνω
προυπάου (ρ.): προφταίνω
προυπόδια (τα): χοντρές πλεχτές μάλλινες κάλτσες στις οποίες έβαζαν σόλα και τις χρησιμοποιούσαν για παπούτσια
προυσ’λιάζουμι (ρ.): κάθομαι στον ήλιο για να ζεσταθώ
προυσάγγουνου (το): δισέγγονο
προυστ’λάζου (ρ.): θηλάζω
προυσφάι (το): το συνοδευτικό του ψωμιού που παλιότερα ήταν το κύριο φαγητό
προυσφαΐζου (ρ.): τρώω το ψωμί μαζί με κάτι άλλο
προυτουστάλαμα (το): οι πρώτες στάλες του τσίπουρου
πτακουμένου (μετ.): συμπιεσμένο πολύ
πυρουκουπά (επίρ.): ξάπλα δίπλα στο τζάκι
πυρουμάδα (η): φέτα ψωμιού ψημένη (πυρωμένη) στη φωτιά
πυρομάχια (τα): μακρόστενες πέτρες που βρίσκονται γύρω γύρω από το τζάκι
πυρουστιά (η): σιδερένιος τρίποδας που χρησιμεύει σαν στήριγμα της κατσαρόλας στο τζάκι

ρ’ζαύτ’ (το): ο κρόταφος
ρ’ζό (το): οι πρόποδες του βουνού
ρ’μάδ’ (το): το ερείπιο, το χάλασμα
ράβδα (η): μακριά και ανθεκτική βέργα με την οποία γίνεται το γκρέμισμα των καρυδιών από την καρυδιά
ραβδίζου (ρ.): χτυπάω με τη ράβδα (μακριά βέργα) τα κλωνάρια της καρυδιάς για να πέσουν τα καρύδια
ραγουβύζ’ (το): η πιπίλα του μωρού
ρακί (το): τσίπουρο
ρακουγυάλ’ (το): μικρό γυάλινο ποτήρι με χοντρό πάτο στο οποίο σερβίρονταν το τσίπουρο
ρακουκάζανου (το): ο αποστακτήρας του τσίπουρου
ρακουκανάτας (ο): αυτός που πίνει πολύ τσίπουρο
ράμα (το): σκοινί εμποτισμένο με κόκκινο χρώμα που χρησιμοποιούν οι ξυλοκόποι για τη χάραξη γραμμών πάνω στα ξύλα
ραμαντάν’ς (ο): ο ασουλούπωτος άνθρωπος
ραμί (το): παιχνίδι με τράπουλα
ρεβά ή ριβά (επίρ.): πλαγιαστά, λοξά
ρέβου (ρ.): αδυνατίζω
ριζίλ’ (το): γελοιοποίηση
ριζουλόγους (ο): εργαλείο για εξαγωγή δοντιού
ρικάζου (ρ.): κλαίω σπαράζοντας
ρικουμανάου (ρ.): κλαίω δυνατά και ασταμάτητα
ριμπελιάζου (ρ.): τεμπελιάζω
ριμπεσκές (ο): απεριποίητος, ακατάστατος
ριμ-ντιμ (άκλ.): άσκοπη περιπλάνηση εδώ κι εκεί
ριμπάπ’ (το): ξυλοκόπημα
ριντζούλ’ (το): κουρέλι
ριντίκουλου (το): γελοίος άνθρωπος
ρίχνουμι (ρ.): περνάω απέναντι, περνάω ποτάμι, επιτίθεμαι σε κάποιον
ρόγκ’ (το): χωράφι που προήλθε από αποψίλωση δασικής έκτασης
ρόκα (η): καρπός καλαμποκιάς, διχαλωτό ξύλο για το γνέσιμο του μαλλιού
ρουβουλάου (ρ.): κατεβαίνω τον κατήφορο
ρουγκάλ’ (το): σπασμένο κλαδί δέντρου ή θάμνου που είναι αιχμηρό
ρουγκάτσ’κο (το): αρσενικό ζώο στο οποίο δεν πέτυχε ο ευνουχισμός
ρουγκίζου (ρ.): κόβω δέντρα του δάσους για να δημιουργήσω χωράφια
ρουκιά (η): το καλάμι και τα φύλλα της καλαμποκιάς
ρουκίσιου (το): ψωμί από αλεύρι καλαμποκιού
ρουκόφ’λλου (το): ένα από τα φύλλα που καλύπτουν τον καρπό της καλαμποκιάς
ρουμπουέλατου (το): το κουκουνάρι του έλατου
ρουμπουστίνις (οι): λόγια χωρίς ουσία
ρουπακιά (η): περιοχή με βελανιδιές
ρουπόκ’ (το): κοντό και μαλακό μαλλί από αρνί
ρουπώνου (ρ.): χορταίνω
ρούσους (επίθ.): ξανθός, κοκκινοτρίχης
ρούφλας (ο): ξαφνική και δυνατή μπόρα
ρουχνάου (ρ.): ροχαλίζω

σ’γαρλάου (ρ.): ανασκαλεύω, σκαλίζω επιφανειακά
σ’γιάς (ο): σουγιάς
σ’καπ’θώνουμι (ρ.): κάθομαι και σηκώνομαι εναλλάξ εξαιτίας μεγάλης ανησυχίας
σ’κομαΐδα (η): σύκο ξεραμένο
σ΄λιάχ’ (το): δερμάτινη ζώνη με θήκη
σ’μά (επίρ.): κοντά
σ’μπάθειο (το): συγχώρεση, συγνώμη
σ’κουπιάζου (ρ.): χτυπάω με το σκόπι (ξύλο, μπαστούνι)
σ’μπάου (ρ.): συνδαυλίζω τη φωτιά
σ’ταρίδα (η): το πουλί κορυδαλλός
σ’φλάου (ρ.): σουβλίζω
σ’χαρίκια (τα): το φιλοδώρημα που δίνεται σ’ εκείνον που πρώτος αναγγέλλει ένα χαρμόσυνο γεγονός
σ’χαρικιάρ’ς (ο): αυτός που μεταφέρει τη χαρμόσυνη είδηση (όνομα παιδιού, ερχομό γαμπρού κλπ)
σαγάν’ (το): είδος τηγανιού με δυο μικρά χερούλια
σάισμα (το): κλινοσκέπασμα ή στρωσίδι φτιαγμένο από μαλλί τράγου
σαϊταναραίοι (οι): οι διάβολοι
σακαρέμ’ (το): το σαράβαλο, άνθρωπος πολύ κουρασμένος
σακατ’λίκ’ (το): αναπηρία
σακαφλιόρα (η): μεγάλη σε ηλικία γυναίκα, γυναίκα με πολλούς εραστές
σάκινα (η): λινό τσουβάλι
σακουράφα (η): χοντρή βελόνα με την οποία ράβουν σακιά και ρούχα
σάλ’τσι (επίρ.): πολύ αρμυρό
σαλαγάου (ρ.): διώχνω με φωνές τα ζώα προς την κατεύθυνση που θέλω
σαλαϊσμένους (ο): τρελός
σαλαμέντρα (η): κιτρινόμαυρη σαύρα που εμφανίζεται μετά τη βροχή
σαλαμούρα (η): το αλατόνερο που χρησιμοποιείται για τη συντήρηση τροφίμων
σαλβάρ’ (το): φίμωτρο για ζώα
σαλίτ’ (το): σαλιγκάρι
σάλτσι (το): πολύ αρμυρό
σαμαροσκούτ’ (το): χοντρό ύφασμα που τοποθετείται κάτω από το σαμάρι του ζώου
σάματ’ ή σάμπους (επίρ.): μήπως
σαούρα (η): μεγάλη ησυχία
σαούρια (τα): σκουπίδια
σαπίτ’ς (ο): είδος φιδιού
σαρανταλείτουργου (το): συνεχείς λειτουργίες μέχρι τις σαράντα ημέρες από το θάνατο κάποιου
σαριά (η): η βρωμιά από πλυμένο μαλλί προβάτου
σαρμανίτσα (η): ξύλινη κούνια του μωρού
σβάρα (η): ξύλινο εργαλείο που το σέρνουν βόδια ή άλογα σε οργωμένο χωράφι για να τριφτούν οι μεγάλοι σβόλοι χώματος
σγρουμπός ή σγρούμπους (επίθ.): καμπούρης
σέια (τα): πράγματα
σέκους (ο): ο πεσμένος στο έδαφος , ο λιπόθυμος
σέμπρους (ο): ο συνέταιρος σε γεωργική εργασία που έχει ένα βόδι ή άλογο
σερβάντα (η): έπιπλο που βάζανε τα γυαλικά
σερμπέτ’ (το): σιρόπι που γίνεται από βρασμένο μέλι και νερό
σέρπιτου (το): ερπετό, άνθρωπος ανυπόληπτος
σέρσιγκας (ο): μεγαλόσωμη σφήκα
σιάδ’ (το): ίσιωμα, άγνοια
σιάζου (ρ.): τακτοποιώ
σιακαρέμ’ (το): ερείπιο
σιακάτ’ (επίρ.): ίσια κάτω
σιακεί (επίρ.): προς τα εκεί
σιαλουτιάζου (ρ.): από τις πολλές σκοτούρες χάνω το μυαλό μου
σιαμάγκου (η): γυναίκα που περιφέρεται στα ξένα σπίτια ζητώντας να τις δώσουν ό,τι καλό έχουν
σιαμουρλός (ο): μισότρελος, παλαβός
σιαμούτα (η): κακής ποιότητας τσίπουρο
σιαμπράγκαλα (τα): το σύνολο παλιών αντικειμένων
σιαπάν’ (επίρ.): προς τα πάνω
σιαπατ’λός (επίθ.): ανισόρροπος
σιαπέρα (επίρ.): προς τα πέρα
σιαπού (επίρ.): προς τα πού
σιατλός (επίθ.): χαζός
σιατραβάν’ (το): άχρηστος άνθρωπος
σιάψαλου (το): αυτός που δεν ξέρει τι λέει
σίβα (η): γκρίζο άλογο
σιβντάς (ο): μεράκι
σιγκούν’ (το): μάλλινο υφαντό αμάνικο πανωφόρι, που φορούσαν οι γυναίκες όταν φορτώνονταν για να μην τις πληγώνει το φορτίο στο κορμί
σίδερου (το): δόκανο, το εργαλείο για το σιδέρωμα που ζεσταινόταν με κάρβουνα, κάτι που είναι πολύ κρύο
σιλέμ’ς (ο): ατημέλητος
σινιαρίζουμι (ρ.): στολίζομαι
σιντζίμ’ (το): λεπτό και ανθεκτικό σκοινί
σιουγκράου (ρ.): σκουντάω
σιούδα (η): χείμαρρος με ορμητικά νερά
σιουμπέι (το): έγνοια, σκέψη
σιουράου (ρ.): σφυρίζω, υπολογίζω κάτι ή κάποιον
σιούτα (η): κατσίκα χωρίς κέρατα
σιρκός (επίθ.): αρσενικός
σκ’λί (το): σκυλί
σκ’λίδα (η): δεμάτι από στάχυα σιταριού
σκ’λίκ’ (το): σκουλήκι
σκ’τι (το): χειροποίητο χοντρό μάλλινο ύφασμα
σκάια (τα): σφαιρίδια που χρησιμοποιούν οι κυνηγοί ως βλήματα
σκαλτσούν’ (το): κοντή κάλτσα
σκαμνιά (η): μουριά
σκαμπάζου (ρ.): καταλαβαίνω
σκανιάζου (ρ.): στεναχωριέμαι πολύ, φαρμακώνομαι
σκανταλάρ’ (το): τμήμα παγίδας για πουλιά, άνθρωπος που κάνει σκανταλιές
σκαρ’σμένους (επίθ.): σαλεμένος
σκαρίζου (ρ.): βγάζω τα πρόβατα στη βοσκή το βράδυ, τρελαίνομαι
σκάρφ’ (η): βουνίσιος θάμνος με στυφή και πικρή γεύση
σκαφίδα (η) : μεγάλη ξύλινη λεκάνη
σκέλ’σμα (το): μάτιασμα
σκιάσμα (το): σκιάχτρο
σκιόρ’μα (το): κακομούτσουνος και αδύνατος άνθρωπος
σκιρβιλές (ο): κακός άνθρωπος
σκλαβάκια (τα): παιδικό ομαδικό παιχνίδι που παίζεται από δύο αντίπαλες ομάδες
σκλέντζα (η): παιδικό παιχνίδι που παίζεται με δύο ξύλα
σκλιντζάρ’ (το): το μικρό ξύλο της σκλέντζας
σκόπ’ (το): ραβδί, μπαστούνι, ξυλοδαρμός
σκόπας (ο): ανεπίδεκτος μαθήσεως
σκούζου (ρ.): κλαίω και οδύρομαι
σκούλ’ (η): το αντίθετο μέρος της κόψης του τσεκουριού ή του σκεπαρνιού
σκουντιρίτσα (η): σαύρα με γκρι δέρμα
σκούντρα (επίρ.): αντίθετα, ανάποδα
σκούπα (η): κλαδί ελάτου που χρησιμοποιείται για τροφή γιδιών αλλά και ως σκούπα
σκούπρα (τα): σκουπίδια
σκούρα (τα): τα εξώφυλλα των παραθυριών
σκραπανάου (ρ.): πατάω τη σκανδάλη άδειου ή χαλασμένου όπλου, χτυπάω δύο σκληρά αντικείμενα
σκράπας (ο): αυτός που δεν μαθαίνει εύκολα
σκρούμπους (ο): ύφασμα ή μαλλί καρβουνιασμένο που το έβαζαν στον αφαλό του νεογέννητου παιδιού
σουαρές (ο): χορός και διασκέδαση
σούελου (το): αυλάκι σκεπασμένο
σουϊλής (ο): αυτός που κατάγεται από ξακουστό σόι
σουλτούκ’ (το): χοντρό και κοντό αντρικό σακάκι
σουλτούκου (η): γυναίκα απεριποίητη, γυναίκα που περιφέρεται
σούμπρου (το): το μέσα μέρος του καρυδιού που τρώγεται
σούργιλου (το): γελοίος άνθρωπος
σουργούν’ (το): ρεζίλι, γελοιοποίηση
σούρλα (η): μύτη γουρουνιού
σουρλάου (ρ.): ανακατώνω βίαια
σουρουβουλιάζουμι (ρ.): σωριάζομαι κάτω σαν σωρός
σουρουπάν’ (το): στραγγιστήρι
σουρόφ’λλα (τα): ξερά φύλλα, σωρός από φύλλα
σουφλιμάς (ο): μεζές στη σούβλα
σουφράς (ο): χαμηλό ξύλινο τραπέζι
σπάθ’ (η): εξάρτημα του αλετριού
σπαράου (ρ.): μετακινώ κάτι, αλλάζω θέση
σπασμένους (επίθ.): ανίκανος
σπουριά (η): τμήμα χωραφιού έτοιμο για σπορά, χωράφι με μικρή επιφάνεια
σπρούχν’ (η): καυτή στάχτη με κάρβουνα
σπρούχν’ (η): στάχτη με μικρά αναμμένα κάρβουνα
στ’λιάρ’ (το): ξύλινη λαβή εργαλείων, αμόρφωτος άνθρωπος
σταβάρ’ (το): καμπυλωτό ξύλινο εξάρτημα του αλετριού που ενώνει τη χειρολάβα με το ζυγό
σταλίζου (ρ.): κάθομαι στη σκιά (το λέμε για τα γιδοπρόβατα)
στάλους (ο): σκιερός χώρος που σταλίζουν τα γιδοπρόβατα
στανιό (επίρ.): με το ζόρι, εξαναγκασμός
στατέρ’ (το): κρεμαστή ζυγαριά με άξονα και βαρίδι
σταφνίζουμι (ρ.): στολίζομαι, περιποιούμαι
στέρφα (επίθ.): θηλυκά ζώα που δε θα γεννήσουν
στιρφόγαλου (το): γάλα από ζώα που δεν γέννησαν (στέρφα)
στιφάν’ (το): στεφάνι, γκρεμός
στιφανοχάρτ’ (το): ληξιαρχική πράξη γάμου
στοιβανιά (η): ομοειδή αντικείμενα (κυρίως καυσόξυλα) τοποθετημένα με τάξη το ένα πάνω στο άλλο
στούκ’ (το): είδος χαρτοπαίγνιου
στουμπάου (ρ.): χτυπάω με δάρτι, γουδοχέρι ή πέτρα
στουμώνου (ρ.): χαλάω την κόψη κοφτερού οργάνου
στουρνάρ’ (το): σκληρή κοκκινωπή πέτρα που όταν χτυπηθεί με σκληρό αντικείμενο βγάζει σπίθες
στραβουλέκατους (επίθ.): στραβός, ανάποδος άνθρωπος
στραβουτσιάουλους (ο): αυτός που έχει στραβό σαγόνι
στραγγ’λάου (ρ.): στραμπουλάω
στραμπ’λάου (ρ.): στραμπουλάω, προκαλώ διάστρεμμα
στραμπούλ’σμα (το): εξάρθρωση, διάστρεμμα
στρέγκλα (η): ξαφνικό αγρίεμα ζώων
στριγκλιάζου (ρ.): αγριεύω ξαφνικά και αρχίζω να τρέχω
στριφτό (το): τσιγάρο που φτιάχνει ο καπνιστής μόνος του με αφορολόγητο καπνό
στρούγκα (η): μαντρί, περιφραγμένος με πέτρες χώρος όπου αρμέγουν τα γιδοπρόβατα
στρουμπούλ’ (το): στρογγυλή πέτρα
στρουμπούλου (η): γυναίκα με στρογγυλό πρόσωπο
στρουματσάδα (η): ξάπλωμα σε στρωμένο δάπεδο
συγκυριάζου (ρ.): τακτοποιώ, βάζω σε τάξη
σύρσιμο (το): ζευγάρωμα ταύρου με αγελάδα
σφ’ρί (το): σφυρί
σφαϊό (το): έντονος και ανυπόφορος πόνος
σφάλαγκας (ο): αράχνη
σφαλαγκουδιά (η): ιστός αράχνης
σφουγγάου (ρ.): σκουπίζω
σφουντήλ’ (το): ξύλινο κωνικό εξάρτημα που εφαρμόζει στο κάτω μέρος του αδραχτιού για να γυρίζει πιο γρήγορα
σφρουντζ’λάου (ρ.): πετάω κάτι μακριά στριφογυριστά με δύναμη
σφρουντζούλα (η): περιστροφή, πέταγμα
σώνου (ρ.): σώζω, φτάνω, τελειώνω

τ’λούμ’ (το): ασκί, άγριος ξυλοδαρμός
τ’λούπα (η): ποσότητα μαλλιού που χωράει στη ρόκα γνεσίματος, μεγάλη νιφάδα χιονιού
τ’λουπώνου (ρ.): σκεπάζω, αποκρύπτω
τ’λώνου (ρ.): γεμίζω καλά ένα τσουβάλι ή κουτί με πράγματα και τα πιέζω πολύ, δέρνω κάποιον
τ’λώνουμι (ρ.): ζορίζομαι και φωνάζω
τ’ράου (ρ.): κοιτάζω, παρατηρώ
τ’ρόγαλου (το): (το): υποπροϊόν του γάλακτος που βγαίνει από το πηγμένο γάλα όταν στραγγίζεται
τ’φάν’ (το): σύντομη μπόρα
τ’φέκ’ (το): τουφέκι
τάβλα (επίρ.): στον τόπο, ξαφνικό πέσιμο κάποιου
τάβλα (η): σανίδα, χαμηλό τραπέζι
ταγάρ’ (το): υφαντό πολύχρωμο σακίδιο
ταϊσάρ’ (το): το σακούλι με ζωοτροφή που το κρεμάνε στο λαιμό του ζώου για να τρώει μέσα απ’ αυτό την τροφή του
τάλαρους (ο): μεγάλο κυλινδρικό ξύλινο δοχείο για την αποθήκευση τροφίμων
ταλίκουρδα (επίρ.): ανάσκελα
ταμάμ (επίρ.): ίσα – ίσα, ακριβώς
ταμπούσ’λα (επίρ.): μπουσουλώντας
ταμπσόκουλα (επίρ.): προς τα πίσω
ταπίστουμα (επίρ.): μπρούμυτα
ταχιά (επίρ.): αύριο
τέγγ’ (το): μεγάλο ξύλινο κουτί, χωρίς βάσεις, μέσα στο οποίο έβαζαν το τριφύλλι πιεσμένο για να γίνει δέμα (μπάλα)
τένις (οι): πάνινα αθλητικά παπούτσια
τέντζιρης (ο): κατσαρόλα
τεψί (το): ταψί
τζαμάλα (η): μεγάλη φωτιά
τζαμάρα (η): μακριά φλογέρα με βραχνό ήχο
τζαντζόγρια (η): γκρινιάρα γριά
τζιαμόξ’λο (το): το ξύλινο πλαίσιο των τζαμιών
τζιούμα (η): ύψωμα, λόφος
τζιούφλια ή τσίφλια (τα): μάτια
τζιριμές (ο): πρόστιμο, ζημιά, ανεπρόκοπος άνθρωπος
τζόρας (ο): ξεροκέφαλος
τίγκα (επίρ.): εντελώς γεμάτο, ξέχειλα
τιλατίν’ (το): κατεργασμένο δέρμα μοσχαριού, άγριος ξυλοδαρμός
τιλεύου (ρ.): τελειώνω, βασανίζω
τιμπλαρώνουμι (ρ.): πέφτω κάτω οριζοντιωμένος
τινιασμένους (επίθ.): εξαντλημένος, ταλαιπωρημένος
τιντζιρέδια (τα): κατσαρολικά
τιντούκ’ (το): ξαπλωμένος ανάσκελα
τιντουλούρ΄ς (ο): κορδωμένος
τισοίδει (ρ.): ποιος ξέρει
Τιτράδ’ (η): η ημέρα Τετάρτη
τιτριμίδα (η): σκουλαρίκι, απένταρος άνθρωπος
τουλ’πάν’ (το): λεπτό ύφασμα με τρύπες , που χρησιμοποιείται για το στράγγισμα υγρών
τουλούμ’ (το): δέρμα γίδας για την αποθήκευση τυριού
τουρός (ο): ίχνος ζώου
τούφα (η): θάμνος, δέσμη μαλλιών
τραβ’ζίκα (η): μεγάλο βρώμικο και φθαρμένο τσουβάλι στο οποίο ο καλαντζής συγκέντρωνε τα χάλκινα σκεύη
τραγότσιουλου (το): χοντρό στρωσίδι ή κλινοσκέπασμα υφασμένο στον αργαλειό από μαλλί γιδιών
τραΐ (το): τράγος
τραμζάνα (η): μεγάλο γυάλινο μπουκάλι με πλαστικό ή ψάθινο περίβλημα
τράμπα (η): ανταλλαγή προϊόντων
τραχανάς (ο): σπιτικό ζυμαρικό φτιαγμένο με αλεύρι και γάλα
τριμ’τάνα (η): τρεμούλιασμα
τρίτσα (η): σκληρό ψάθινο καπέλο
τριχιά (η): χειροποίητο χοντρό σκοινί πλεγμένο με πολύχρωμα μάλλινα νήματα
τρίψα (η): κομμάτια ψωμιού τριμμένα στο γάλα
τρουβάς (ο): υφαντό σακίδιο με ασπρόμαυρες ρίγες
τρουϊρίζου (ρ.): κόβω γύρω-γύρω
Τρυητής (ο): ο μήνας Σεπτέμβριος
τρυπώνου (ρ.): κρύβω κάτι, κρύβομαι
τσ’κάλ’ (το): μεταλλικό κανάτι για νερό ή κρασί, κατσαρόλα
τσ’κνίδα (η): τσουκνίδα
τσ’λάφτιασα (ρ.): ορθώνω τα αυτιά μου για να ακούσω καλύτερα
τσ’λόιρους (ο): διάβολος, δραστήριος άνθρωπος
τσ’λώνου (ρ.): σηκώνω τα αυτιά (για ζώα), προσπαθώ να ακούσω κάτι
τσ’μούρ’ (το): τσιμπούρι, φορτικός και επίμονος άνθρωπος
τσακμάκ’ (το): αναπτήρας
τσάκνα (τα): πολύ λεπτά κλαδιά
τσαλακατίζου (ρ.): μιλάω πολύ, κάνω φασαρία
τσάμπ’ρου (το): τσαμπί με σταφύλια
τσαμπνάου (ρ.): φυσάω τη τσαμπούνα, φλυαρώ, μιλάω δυνατά
τσαμπούνα (η): χειροποίητη σφυρίχτρα από ξύλο ή φλούδα φυτών (κυρίως πουρδαλιάς)
τσαντίλα (η): μαντίλι με αραιή ύφανση, μέσα στην οποία βάζουν το φρεσκοπηγμένο τυρί για να στραγγίσει
τσαπαλίζου (ρ.): σκάβω επιφανειακά και επιπόλαια
τσάπας (ο): τράγος
τσάρκους (ο): μικρό χώρισμα μέσα στη στάνη για μικρά αρνιά και κατσίκια
τσαρνάρα (η): τρέξιμο υγρού
τσαρπνιά (η): κλαδί με πολλά και σκληρά αγκάθια
τσάχαλα (τα): μικρά σκουπίδια
τσέργα (η): μάλλινη κουβέρτα με αραιή ύφανση
τσιακμάκ’ (το): αναπτήρας με πετρέλαιο που άναβε με τσακμακόπετρα
τσιακτσίρα (η): μάλλινο υφαντό ανδρικό παντελόνι στενό στην κνήμη
τσιαλαυτιάζου (ρ.): σηκώνω τα αυτιά μου για ν’ ακούσω καλύτερα κάτι (για ζώα), βάζω τις παλάμες μου στ’ αυτιά και προσπαθώ ν’ ακούσω καλύτερα
τσιαλαφούτ’ (το): βρασμένο γάλα που το πήζουν
τσιαμπάς (ο): τούφα μαλλιών πάνω απ’ το μέτωπο
τσιαούλ’ (το): σαγόνι
τσιαπράκ’ (το): μικρό εργαλείο με το οποίο λύγιζαν τα δόντια του πριονιού εναλλάξ προς την αντίθετη πλευρά, για να κόβεται το ξύλο ευκολότερα
τσιατάλ’ (το): σπασμένο κλαδί με μυτερή άκρη
τσιατή (η): πεταύρωμα της στέγης
τσιατμάς (ο): σοβατισμένο χώρισμα των δωματίων του σπιτιού φτιαγμένο από πλεγμένα ευλύγιστα κλωνάρια ελάτων σχισμένων στη μέση
τσιατούρ’ (το): πρόχειρη ξύλινη καλύβα
τσιατσιούλ’ (το): σακούλι, ταγάρι
τσιάφ’ (το): πάχνη
τσίγκανους (ο): ο δύσκολος στο φαγητό
τσίκα (η): σπίθα φωτιάς ή στουρναριού
τσικλάου (ρ.): σχίζω
τσιμπέρ’ (το): λεπτό μαντίλι με ιδιαίτερο τρόπο δεμένο στο κεφάλι των γυναικών
τσίνορα (τα): βλεφαρίδες
τσινουτόρους (ο): διχαλωτός πάσσαλος που στηρίζει κλήμα
τσιντζί (το): τα ούλα των δοντιών
τσιόκ’ (το): σφυρί
τσιόκους (ο): αγκώνας
τσιόνους (ο): το πουλί σπίνος
τσιόλ’ (το): σκέπασμα
τσιουγκρί (το): μεγάλος και μυτερός βράχος
τσιούκα (η): εξόγκωμα που δημιουργείται μετά από χτύπημα στο κεφάλι
τσιουκάν’ (το): κουδούνι ζώου
τσιουκάν’σμα (το): μέθοδος ευνουχισμού αρσενικού ζώου
τσιουκανάου (ρ.) :χτυπάω με το τσιόκι (σφυρί), ευνουχίζω ένα αρσενικό ζώο
τσιούκες (οι): οι πέτρες που στήνονται σαν στόχος σε παιδικό παιχνίδι
τσιούλα (η): κατσίκα ή προβατίνα με μικρά αυτιά
τσιουλιάζουμι (ρ.): σκεπάζομαι
τσιουλκάνα (η): το πουλί δρυοκολάπτης
τσιουμπέρ’ (το): γυναικείο μαντήλι δεμένο πάνω από το κεφάλι, σύννεφα στην κορυφή βουνού που προμηνύουν αέρα
τσιουπλιτάρα (η): μεγάλη πράσινη σαύρα
τσιουπόρα (η): φουντωτός θάμνος
τσιούπρα (η): κοπέλα
τσιουτσιούρ’σμα (το.): ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει το λάδι όταν καίγεται στο τηγάνι
τσιουτσιουρίζου (ρ.): καίω το λάδι στο τηγάνι μέχρι ν’ ακουστεί ο χαρακτηριστικός ήχος, βασανίζω κάποιον
τσιουφλέκα (η): αυτοσχέδιο παιδικό παιχνίδι που εκσφενδόνιζε καρπούς από κέδρα
τσιόφλιου (το): τσόφλι
τσίπ’ρου (το): δυνατό ποτό από απόσταξη σταφυλιών
τσιρέπ’ (το): μάλινη χοντρή πλεκτή κάλτσα
τσίρλα ή τσέρλα (η): διάρροια
τσιρλιέμι (ρ.): έχω διάρροια
τσιρμιάζου (ρ.): μουδιάζω
τσιρουπούλ’ (το): μικρό πουλί
τσίτ’ (το): φτηνό βαμβακερό ύφασμα
τσίτουσα (ρ.): χόρτασα
τσίτσ’κας (ο): τζίτζικας, η μυτερή πλευρά σκαπτικού οργάνου
τσίτσα (η): βαρέλα
τσουπουτός (ο): παχουλός
τσουρούτ’κου (το): λειψό
τσουτνιάζου (ρ.): μαλώνω
τσούτσουρας (ο): πολύ ψηλό κατασκεύασμα
τσουτσουρώνουμι (ρ.): κορδώνομαι, υπερηφανεύομαι
τσόχα (η): μάλλινο ύφασμα
τυπώνου (ρ.): κατατοπίζω κάποιον σε ένα ζήτημα
τυφλουβδουμάδα (η): η εβδομάδα κατά την οποία οι νέοι παραβλέπουν τα μειονεκτήματα του γάμου και αποφασίζουν να παντρευτούν
τφικαλεύρ’ς (ο): αυτός που δεν έχει ελπίδες για να πετύχει στη ζωή του
τώραϊα (επίρ.): αμέσως τώρα

υγράδα (η): υγρασία
ύπαρχε (ρ.): υπήρχε
υπνοφαγάς (ο): υπναράς
υφάδ’ (το): νήμα που περνάει στον αργαλειό με τη σαΐτα και διασταυρώνεται με τα στημόνια
ύφαμα (το): η διαδικασία και το αποτέλεσμα της ύφανσης
ύψουμα (το): μικρός λόφος, μεγάλο πρόσφορο που ευλογείται από τον παπά την ημέρα της γιορτής κάποιου

φ’κάρ’ (το): η θήκη του μαχαιριού
φ’κέντρα (η): η βουκέντρα του ζευγά, μακρύ ξύλο με καρφί στην άκρη για να κεντρίζουν τα βόδια στο όργωμα
φ’κιασιά (η): κατασκευή, καλούπι, σωματότυπος
φ’λλάδα (η): βιβλίο κακής ποιότητας
φ’σάου (ρ.): φυσάω
φ’σέκ’ (το): φυσίγγιο
φ’σκί (το): κοπριά
φ’τ’λιές (οι): συκοφαντίες
φ’τσέλα (η): βαρέλα
φαγάνα (η): μπουλντόζα
φαϊρόπ (άκλ.): συντονισμός δυνάμεων πολλών ανθρώπων για την εκτέλεση δύσκολου έργου
φαμ’λιά (η): οικογένεια
φανέστρα (η): μικρό φύλλο στο πάνω μέρος του παραθύρου, που ανοίγει προς τα κάτω, για να αερίζεται ο χώρος
φανταλιά (η): ζάλη, αδυναμία, ξάφνιασμα
φαρμακολειτουργιά (η): η φαρμακόγλωσσα
φαρμακώνουμι (ρ.): στενοχωριέμαι πολύ
φαρσί (επίρ.): ακόμπιαστα, άπιαστα
φασκιά (η): πλατιά και μακριά υφασμάτινη λωρίδα με την οποία τύλιγαν ολόκληρο το σώμα των μωρών
φασκιώνου (ρ.): τυλίγω με φασκιές το μωρό
φελί (το): κομμάτι πίτας
φιβγιό (το): βιαστική αποχώρηση
φιγγαριάζουμι (ρ.): επηρεάζομαι από το φεγγάρι και κάνω τρέλες, πάσχω από σεληνιασμό
φιλίκ’ (το): μεγάλος αειθαλής θάμνος που μοιάζει με πουρνάρι αλλά τα φύλλα του δεν έχουν αγκάθια στις άκρες
φιο (το): απότομη μπόρα με αέρα και βροχή
φίσκα (επίρ.): γεμάτο ξέχειλα
φίστα (η): μονόκαννο εμπροσθογεμές όπλο
φκυάρ’ (το): φτυάρι
φλακαράου (ρ.): φτερουγίζω, πετάω
φλισούρ’ (το): πολύ μεγάλο πλήθος
φλισουριάζου (ρ.): γεμίζω από κάτι και κυρίως έντονα
φλίτ’ρας (ο): πεταλούδα, γρήγορος άνθρωπος
φλουέρας (ο): άμυαλος
φλουκουτή (η): φλοκάτη
φλώρα (η): άσπρη
φλωροτσαμπάς (ο): ασπρομάλλης, ξανθός
φόλα (η): μπάλωμα παπουτσιού, τροφή με δηλητήριο για θανάτωση ζώων
φουκιάζου (ρ.): προδίδω, καρφώνω
φουμίζου (ρ.): αποτυγχάνω εντελώς, τα κάνω θάλασσα, το παραξηλώνω
φουντάν’ (το): ζαχαρωτό τυλιγμένο σε χρυσόχαρτο
φουρδάκλα (η): ερεθισμός του δέρματος, τοπικό πρήξιμο
φούρκα (η): πάσσαλος με διχάλα για υποστήλωμα, θυμός
φουρλέτσ’ (το): τρύπιο στρογγυλό ξύλο στη βάση ράβδου με το οποίο χτυπούσαν το γάλα για να παραχθεί το βούτυρο
φουρτουτήρα (η): ξύλινη ράβδος που καταλήγει σε διχάλα και χρησιμεύει σαν υποστύλωμα του σαμαριού κατά το φόρτωμα
φούσκα (η): μπαλόνι
φούσκους (ο): χαστούκι
φουστέκ’ (το): αντικείμενο εντελώς κατεστραμμένο
φουτίκια (τα): ρούχα ή δώρα που δίνει ο νονός στον αναδεχτό κατά τη βάφτιση
φραγκανίδ’ (το): μικρό κουδούνι
φράξους (ο): φυλλοβόλο δέντρο με ωραία και εύοσμα άνθη
φρουντάσια (τα): απαιτήσεις, ιδιοτροπίες
φρυγαδέλ’ (το): μεζές από κομμάτια αρνίσιου ή κατσικίσιου συκωτιού τυλιγμένα με την «πάνα» του σφαχτού που ψήνεται στη σούβλα
φτ’ράου (ρ.): διαρκώ, επαρκώ
φτύστρα (η): φυτώριο
φυλλιρούδια (τα): στενόμακρα κομμάτια υφάσματος από ρούχα που σκίστηκαν
φώλ’ (το): το αυγό που υπάρχει πάντα στη φωλιά για να γεννάει η κότα

χ’λιάρ’ (το): κουτάλι
χ’λιαρουλόγους (ο): ξύλινη θήκη για την τοποθέτηση κουταλιών
χ’νέρ’ (το): πάθημα, ζημιά, απάτη
Χ’νόπουρου (το): Φθινόπωρο
χάβδα ή χαβδαρούκ’ (επίρ.): με ανοιχτά τα πόδια
χαβδώνου (ρ.): ανοίγω τα πόδια μου κυρίως πάνω από τη φωτιά για να ζεσταθώ
χάζ’ (το): γούστο
χαϊάτ’ (το): διάδρομος στεγασμένος κολλητός σε εξωτερική πλευρά τοίχου κατοικίας
χαΐρ’ (το): προκοπή
χάκια (τα): εκδίκηση
χαλεύου (ρ.): ζητάω, ψάχνω
χαλιάς (ο): χαλίκια μικρά και μεγαλύτερα που μεταφέρθηκαν από το νερό
χάλκουμα (το): οικιακό χάλκινο σκεύος
Χαμένους (ο): ο μήνας Νοέμβριος
χαμουκερασιά (η): το φυτό αγριοφράουλα
χαμουκέρασου (το): ο καρπός της αγριοφράουλας
χαμούρ’ (το): η λάσπη των οικοδόμων που αποτελείται από τσιμέντο, άμμο, ασβέστη και νερό
χαμπαριάζου (ρ.): καταλαβαίνω
χαμπέρ’ (το): είδηση, νέο, γεννητικό όργανο της γυναίκας
χαντάρα (η): μεγάλη ζημιά
χάρβαλου (το): κατεστραμμένο
χαρδακάου (ρ.): πετάω από χαρά
χειμαδιό (το): τόπος κατάλληλος για ξεχειμώνιασμα των κοπαδιών
χειμων’κό (το): καρπούζι
χειριά (η): ποσότητα που μπορεί να κρατηθεί με το ένα χέρι
χειρουλάβα (η): ξύλινο εξάρτημα του αλετριού που το κρατούσε ο ζευγάς
χιόνω (η): άσπρη κατσίκα
χιράμ’ (το): υφαντό μάλλινο κλινοσκέπασμα
χλέπια (τα): το εσωτερικό μέρος του κολοκυθιού
χλιάρ’ (το): ξύλινο κουτάλι
χλιμπόνα (η): πυκνό φλέμα
χλουΐζου (ρ.): πρασινίζω
χλουρασιά (η): το πράσινο χορτάρι
χνίπα (η): σκνίπα
χούι (το): συνήθεια, η ιδιομορφία του χαρακτήρα
χουιατό (το): η κραυγή για εκφοβισμό άγριων ζώων
χουλουϊέμι (ρ.): βγάζω πίκρα
χούν’ (η): τοποθεσία ανάμεσα σε ράχες σε σχήμα χωνιού
χουντρικό (το): μεγαλόσωμο ζώο, αναίσθητος άνθρωπος
χουχτάου (ρ.): φωνάζω δυνατά
χριστοπαναΐες (οι): βλαστήμιες σε βάρος του Χριστού και της Παναγίας
χρον’κής (επίρ.): για ολόκληρο το χρόνο
χρυσή (η): η ασθένεια ίκτερος
χτικιό (το): φυματίωση, δύσκολη δουλειά

ψ’μάδ’ (το): όψιμο κατσίκι ή αρνί, το τελευταίο παιδί της οικογένειας
ψ’χάλα (η): η ψιλή βροχή
ψ’χοκέρ’ (το): κερί αφιερωμένο στη μνήμη νεκρών
ψ’χούδ’ (το): το ψωμάκι των μνημοσύνων
ψ’χοχάρτ’ (το): μικρό χαρτί στο οποίο γράφονται τα ονόματα των πεθαμένων της οικογένειας για να τα μνημονεύσει ο παπάς κατά τα ψυχοσάββατα
ψαρονέφρ’ (το): ψαχνό κρέας των σφαγίων κοντά στα νεφρά
ψαρός (ο): γκριζομάλλης
ψαχαλιεύου (ρ.): ψάχνω με επιμονή να βρω κάτι
ψένου (ρ.): ψήνω
ψισ’νός (επίθ.): χτεσινοβραδινός
ψουμόλ’σσα (η): μεγάλη πείνα
ψουμουζού (ρ.): ζω μόνο με ψωμί, είμαι πολύ φτωχός
ψουμοσάκ’ (το): το σακί των ζητιάνων στο οποίο έβαζαν τα κομμάτια του ψωμιού
ψουμουμένους (επίθ.): ώριμος, χοντρός
ψουπέρα (επιρ.): πιο πέρα
ψουπίσου (επίρ.): πιο πίσω