Όταν βγαίναμε απ’ το σπίτι
τον κρατούσα πάντοτε από το
μικρό δάχτυλο του χεριού του.
Ο πατέρας μου! ψιθύριζα
καθώς συγχρόνιζα το βήμα μου με το δικό του
και του χάιδευα τους ρόζους.
Καμάρωνα που ήταν τόσο σκληροί.
Σκληροί, σαν τη ζωή μας…
Στέλιος Μαφρέδας
Το ΔΣ εύχεται χρόνια πολλά σ’ όλους τους πατεράδες, τους στυλοβάτες της ζωής μας!
