24
Απρ
Σάββατο του Λαζάρου
0 Comment
Τελευταίο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής σήμερα και η εκκλησία μας γιορτάζει την Ανάσταση του Λαζάρου, που θεωρείται το προοίμιο της Μεγάλης Εβδομάδας και συνδέεται μυστηριωδώς με την Ανάσταση του Χριστού, μιας και αποτελεί έμπρακτη προφητεία της, αφού ο Λάζαρος παρουσιάζεται στο κατώφλι της Μεγάλης Εβδομάδας αναστημένος και προάγγελος της νίκης του Χριστού επί του θανάτου. Μαζί με την Κυριακή των Βαΐων συνθέτουν ένα σύντομο χαρούμενο πρελούδιο των γεμάτων πόνο ημερών που ακολουθούν.
Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι μια γιορτή ιδιαίτερα αγαπητή στον ελληνικό λαό. Από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, πολλά έθιμα τιμούσαν τη μέρα αυτή. Ωστόσο με τα χρόνια οι εκδηλώσεις ξεχάστηκαν, με πολύ λίγες περιοχές της χώρας να τις διατηρούν ακόμη ζωντανές. Σήμερα έχουν διασωθεί ελάχιστα μόνο έθιμα.
Σύμφωνα με ένα από αυτά, την παραμονή της γιορτής, μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες “Λαζαρίνες” σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας ή και αγόρια σε άλλες, όπως στην περιοχή των Τζουμέρκων, ξεχύνονταν στα χωράφια και μάζευαν λουλούδια που με αυτά στόλιζαν το καλαθάκι τους και ανήμερα της γιορτής γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα ειδικά κάλαντα, που εξιστορούσαν την “εκ νεκρών έγερση” του Λαζάρου και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.
Οι νοικοκυραίοι που τους άκουγαν τους έδιναν, κυρίως, αυγά ή ελάχιστα χρήματα (όσοι είχαν, αν είχαν), κοκόσιες (καρύδια), φρούτα ή άλλα φαγώσιμα. Υπήρχαν κάποιοι, ελάχιστοι, που δεν έδιναν τίποτε κι έτσι επικράτησε να λέγεται η φράση για τους τσιγκούνηδες: “Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τʼ αγίου Λαζάρου!”.
Τα κάλαντα του Λαζάρου εμφανίζονται σε διάφορες παραλλαγές, από τόπο σε τόπο ή και στον ίδιο τόπο. Εδώ παραθέτουμε μία με στόχο να κρατήσουμε στη μνήμη μας ζωντανά και αναλλοίωτα τα παλιά μας έθιμα.
Το Δ.Σ. εύχεται χρόνια πολλά σε όλους με υγεία, κουράγιο, δύναμη και ελπίδα αστείρευτη!
Μακάρι να ξαναβρούμε σύντομα τον βηματισμό μας και του χρόνου να γιορτάσουμε διπλά!
– Στη φωτογραφία (17-4-1965) δύο ζευγάρια με Λαζαρούδια, που συναντήθηκαν και συντραγούδησαν την ώρα που ο φωτογραφικός φακός κατέγραψε τη συνύπαρξή τους. Πρόκειται για τους: Γεώργιο Ι. Κραμπή, Ηλία Δ. Κραμπή, Γεώργιο Π. Αλπογιάννη και Ανδρέα Ι. Κραμπή. Οι δύο μεσαίοι αποτελούσαν το ένα ζευγάρι και οι ακραίοι το άλλο. (Από το φωτογραφικό αρχείο του Νικολάου Στούμπου)
– Η ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε το Σάββατο του Λαζάρου 11 Απριλίου 2020. Είπαν τα κάλαντα ο Νίκος και η Σοφία Καραμπούλα.
