01
Ιούλ
Ευχές για τον Ιούλιο
0 Comment
Τα ανάλαφρα βήματα του Αλωνάρη κι ο καυτός ανασασμός του ηχούν ήδη στ’ αυτιά μας!
Καλοτάξιδος ας είναι, γλυκός και δροσερός, με υγεία, χαρές και όμορφους προορισμούς!
Στη φωτογραφία, 1968, αλώνισμα (στούμπισμα) με δάρτια στο αλώνι του Στέφανου Σιόντη στη Ρουπακιά.
Το αλώνισμα γινόταν τον Ιούλιο (Αλωνάρη) και η διαδικασία του διαρκούσε όλη την ημέρα.
Στρώνονταν τα δεμάτια του σιταριού κάθετα προς το κέντρο του πέτρινου αλωνιού, κόβονταν τα στάχυα που συγκρατούσαν τα δεμάτια και σχηματίζονταν στρώσεις που αφήνονταν για λίγο στον ήλιο ώστε να φύγει η υγρασία.
Στη συνέχεια άρχιζε το αλώνισμα. Το δάρτι αποτελούνταν από δύο μακριά ξύλα δεμένα μεταξύ τους με χοντρό σκοινί ή δέρμα, που το ένα, το πιο κοντό, κρατούσε ο αλωνιστής και το άλλο, το μακρύτερο, κινούνταν ελεύθερα και χτυπούσε δυνατά τα στάχυα, με σκοπό να ξεχωρίσει ο σπόρος από αυτά.
To χτύπημα των σταχυών γινόταν εκ περιτροπής και ανά ομάδα. Όταν τα δάρτια της μιας ομάδας βρίσκονταν στον αέρα, της άλλης χτυπούσαν τα στάχυα της στρώσης.
Στη συνέχεια “γύριζαν” με το δικράνι (γεωργικό εργαλείο με μακριά λαβή και δύο έως πέντε δόντια που χρησιμοποιούνται για την ανύψωση και τη ρίψη χαλαρών υλικών, όπως στάχυα, σανό, άχυρο…) τα στάχυα που βρίσκονταν στο κάτω μέρος της στρώσης και τα έφερναν στην επιφάνεια και έτσι συνεχιζόταν η διαδικασία του αλωνίσματος.
Εδώ αλωνίζουν (από αριστερά) οι: Γιώργος Καραμπούλας, Γιώργος Στεργίου, Λευτέρης Ρόβας, Βασιλική Καραμπούλα, Νίκος Καραμπούλας, Αντιγόνη Σιόντη. Παρακολουθούν ο Στέφος Σιόντης και ο εγγονός του Στέφανος.
Πίσω διακρίνεται το κέντρο του χωριού, η πλατεία και ο ναός του Αγίου Νικολάου.
(Από το φωτογραφικό αρχείο του Γιάννη Καραμπούλα)
